Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

@Henryk_Jakowiec Lato gorące, ciało wyuzdasz,
                                    brązem pokryjesz, cętkami piegów.
                                    Plażę odwiedzisz,

                                    jak na spowiedzi,

                                    z wiatrem pogadasz,
                                    duszy parada.
                                    Zaświeci księżyc, senny maruda,

                                    rozdeptasz krawędź, brzegom na przekór.
 

Pozdrowienia od dziadka Gege jak mówi Julcia.

Opublikowano

@[email protected]

Ja po plaży się nie szwendam

mnie tawerna wcześniej zgarnia

co innego ma rodzinka

czyli żona i dzieciarnia

 

oni mogą przez dnie całe

okupować koc, leżaki

albo się popluskać w wodzie

ale ja nie jestem taki

 

ja tam wolę zimne piwko

lubię też przebywać w cieniu

albo skoczyć na jednego

kiedy żona jest w Licheniu.

 

Serdeczna pozdrowienia od pradziadka Henia :))

 

Opublikowano

@Henryk_Jakowiec Wdziejesz bikini - zaświecisz w oczy,

                                    ruszą kamery męskiego wzroku.

                                    Żona ma dzieci,
                                    on ich nie widzi,

                                    boczkiem po kątach,

                                    co piękne sprząta.
                                    Bond okulary w slipy przytroczy,
                                    na małą chwile bonzą się poczuj.

 

Pozdrowienia dla wnuków i prawnuków dziadka.

Opublikowano

@Henryk_Jakowiec Prężą muskuły których nie widać,
                                    ona namiętnie stanik odpina.
                                    Jaki ja wielki,

                                    wiszą frędzelki,

                                     posmaruj plecy,
                                     tożsamość kwięczy.
                                     Przez chwile chociaż złoty król Midas,
                                     a później znowu równia pochyła.

Miłego poranka z browarem w ręku.

Opublikowano

@[email protected]

Każdy swoje ego chwali

choćby były to ekscesy

byle o nim się mówiło

choć szemrane to sukcesy.

-----------------------------------------

Zrzucam laczki wdziewam buty

na grzbiet wkładam koszulinę

i sprężyście chwiejnym krokiem

po browarek świeży płynę.

 

Ja kapitan oraz sternik

muszę zadbać o zapasy

choćby nie wiem ile na to

trzeba by wybulić kasy.

 

Serdeczne pozdrowienia od pradziadka Henia :))

Opublikowano

@Henryk_Jakowiec Trwa Odyseja urlopu słońca,

                                    będziemy leczyć krwiste czerniaki.
                                    Nobliwe łezki,

                                    na żywioł wszelki,
                                    w domu to samo,
                                    spięte już ramą.

                                    Za rok Chorwacja, gawiedź łaknąca,

                                    quae nocet docet, snobie brzuchaty.

 

Pozdrawiam, dobrze że to już koniec tej gonitwy po słońce.
 

 

Opublikowano

@Henryk_Jakowiec A motyka na księżycu?

                                    Raczej warta garści wstydu.
                                    Wszystko fruwa, także ona,
                                     nie posiejesz - prędzej skonasz.
 

                                    Baba w kosmos... śmiechu warte,
                                    dajesz im ostatnią kartę.

                                     Ani włożysz - bo ucieknie,
                                    przecież one hurtem grzeszne.

Pozdrawiam z kosmosu.

 

Opublikowano

@[email protected]

Nastąpiło przekłamanie

nie z motyką, ale z gracą

bo za usuwanie chwastów

na księżycu nieźle płacą.

 

Co do kobiet mam odmienne

nieprzerwanie trafne zdanie

bo co zrobisz, kiedy nagle

ufoludek z boku stanie.

 

Choćby miał i ze dwa metry

oraz wyłupiaste oczy

choćby chciał ogłuszyć pięścią

żadnej z Polek nie podskoczy.

 

Przed nią nawet sam Lucyper

spieprza gdzieś w odległe strony

spokój chcę mieć na księżycu

więc ją biorę do ochrony.

 

Serdeczne pozdrowienia od pradziadka Henia :))

Opublikowano

@Henryk_Jakowiec Bo pośladek to pół dupy,
                                   nie pasuje mi do kupy.

                                   Miss półdupia, gdzieś to widział,
                                   przecież to nie żadna Ligia.
 

                                    Ufoludka przez łeb gracą
                                    za uprawę niech mu płacą.

                                    A jak język Twój usłyszy.

                                    po co że mu ziemskie szprychy.

                                   Do ochrony weź naszego,
                                   policjanta z posterunku
                                   dusi dobrze za litr trunku,

                                   może dobry będzie Grzegorz.

Miłego wieczoru dla pradziadka Henia.

Opublikowano

@Henryk_Jakowiec Jak już padnie po co rugać,

                                    lepiej trumnę mu wystrugać.
                                    Tylko z drewnem masz kłopoty,
                                    nad zapałką weź się pochyl.

                                    Jak za Ćwieczka spal na stosie,
                                    i paciorek zmów przy Małym Wozie.
                                    Grzechy będą odpuszczone,

                                    a nad prochem spuść zasłonę.

Pozdrawiam, jutro do zobaczenia na Marsie.

Opublikowano

@[email protected]

Mars marsową zrobił minę

i straż przednią już dozbraja

tylko oręż mają kiepski

bo to są marsjańskie jaja.

 

Choć pytamy, kto je znosił

czy to stadko czy solistka

odpowiedzi ciągle nie mama

za to zielonego listka

 

ktoś podrzucił a na listku

pismo jest niezrozumiałe

bo to co jest czarne dla nich

dla nas będzie zawsze białe.

 

Serdeczne pozdrowienia od pradziadka Henia :))

Opublikowano

@Henryk_Jakowiec Wolę tę w zasięgu ręki,
                                    piękną Wenus gładkolicą.
                                    Jak popatrzysz już jest chcica,

                                    a Ty od niej tak daleki.

                                    Przybliż sobie leć w przestworza,

                                    ona czeka z utęsknieniem.
                                    Choć Ty dla niej jesteś cieniem,

                                    jak dolecisz będziesz gorzał.

 

                                    Choć maleńka jak orzeszek,
                                    ręka w rękę z nami krąży.

                                    Bo ta reszta istne zołzy,
                                    Henio siły dawno krzesze.


Pozdrawiam, ponoć trzeba mieć trochę grosza aby tam się zabrać... zacznij zbierać.

Opublikowano

@Henryk_Jakowiec Skoro na Wenus brakuje kasy,
                                    rychtuj rakietę w kierunku Marsa.

                                    Zawsze to facet, gender wystarcza,
                                    tylko se tęczę na plecy naszyj.
 

                                    Czerwona kula od tlenków chora,

                                    przyjmie z emfazą grzecznego Henia.
                                    Bez tlenu, wody Henio zardzewiał,

                                    wracaj tu do nas na ciebie pora.
 

                                    Lepiej wierszyki zacne certolić,
                                    na naszej Ziemi co ma tu wszystko.

                                    Tutaj dasz rady Dzidkom i Lidkom,
                                     jesteś pradziadkiem, z gracją powoli.

Miłego dnia, następna propozycja będzie już spoza układu słonecznego.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @kot szaroburyKochałem swojego bardzo! 
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @kot szaroburyoby tak tak było, pozdr.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Florian Konrad Odnośnie do tytułu, według mnie, poezja posiada różne poziomy zależne od poziomu duchowego, czyli doświadczenia życiowego piszącego. Pozwolę sobie wyrazić opinię, że nawet ta poezja z najniższego poziomu rodzi się prosto z serca i umysłu człowieka. Porównać to można na przykład do szkoły podstawowej. Uczeń klasy ósmej (najwyższa za moich czasów) nie mógł być porównywany z pierwszoklasistą, byłoby to niesprawiedliwe, po prostu ignoranckie. 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Zwariowanie prosto w ciebie z tymi wszystkimi klasykami stwarza niepowtarzalny klimat starożytności lecz końcówka wiersza jest teraźniejszością w przyszłość z możliwością spełnienia. Pozdrawiam!

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @ViennaPZadzwońmy do Elona Musk'a i wypożyczmy pasażerską rakietę balistyczną opracowaną na loty międzygwiezdne i w drogę. Pozdrawiam

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Szacunek do Żołnierzy Wyklętych... W sercu każdego Polaka się tli, Choć świat ułudą nowoczesności zaślepiony, Zdaje się na złamanie karku pędzić…   Gdy zbrodniczego komunizmu macki, Naszą ukochaną Ojczyznę oplotły, Oni niewzruszenie na posterunku trwali, Zawsze ideałom swym wierni…   Zimna rękojeść pistoletu, Ostatni kęs chleba podniesiony do ust, Przemoczony jesiennym deszczem mundur, W partyzanckiej ziemiance dotkliwy chłód,   Były często ich codziennością, Na którą niejedną księżycową nocą, W cichych pacierzach skarżyli się aniołom, Zwycięstwa nad komunizmem ufnie upraszając…   Lecz w tych strasznych czasach okrutnych, Najbliżsi których musieli pozostawić, Przenigdy o nich nie zapomnieli, W sercach ich na zawsze pozostali,   Przez matki i żony wyszeptywane modlitwy, W półmroku wielowiekowych kościołów gotyckich, Mroźnymi nocami synów ich strzegły, Przed strasznymi sowieckimi represjami…   Gdy mrok ziemię otulił, Roniąc ukradkiem żołnierskie łzy, Najbliższej przyszłości niepewni, Wyszeptywali gwiazdom swe myśli,                 Jedni marzyli o ucieczce na zachód, W demokratycznym kraju bezpiecznym życiu, Z dala od sowieckich mordów, rabunków, Zarobionym w pocie czoła własnym groszu,   Inni za krzywdy najbliższym zadane, Poprzysiągłszy komunistom krwawą zemstę, Znosząc przeciwności losu wszelakie, W uporze swym trwali niewzruszenie…   Zarówno na jednych i drugich, W komunistycznym Raju na Ziemi, Czekał szereg okrutnych represji, Z ciężkim swym losem musieli się pogodzić,   Często podstępne aresztowanie, Ponure ubeckie katownie, Sfingowane procesy sądowe, Dla wielu były śmierci wyrokiem…   Lecz przenigdy się nie poddali, Strzegąc tej małej cząstki wolności, Jaką był leśny obóz partyzancki, W nieprzystępnych kniejach i borach ukryty…   Gdy z wolna zarysowywał się świt, Wyruszali na kolejne zasadzki, Nękali przejeżdżające sowieckie kolumny, Toczyli z sowietami zażarte bitwy,   Z zdobycznych rkm-ów serie, Dziesiątkowały sowieckie patrole, Odłamkowych granatów eksplozje, W rozległych polach niosły się echem,   Przed sowieckimi szykanami Odważnie polskiej ludności bronili, Wymierzali kolaborantom kary chłosty, Pojmanych zakładników z rąk sowietów odbijali.   Płonęły Urzędy Bezpieczeństwa, Gdy pod osłoną nocy w świetle księżyca, Zajmowali niepostrzeżenie otulone mrokiem miasta, Zabarykadowanym ubekom nie dając szans,   Często z ubeckich katowni, Wydobywali wycieńczonych swych braci, Bez zawahania oddając strzał celny, Na okrutnych oprawcach wykonywali wyroki…   Wielu z nich zapłaciło najwyższą cenę, Mężnie ginąc w nierównej walce, W obronie Ojczyzny poświęcili swe życie, Od Miłosiernego Boga otrzymując zapłatę...   Dziś tak wielu z nich, Miejsc pochówku nawet nie znamy, Zalany wapnem dół głęboki Po wielu z nich zatarł ślad wszelki…   Lecz na zawsze w naszej pamięci, Pozostaną niezłomni Żołnierze Wyklęci, Pamięć o nich niewzruszenie się tli, W duszy każdego szczerego patrioty...   - Wiersz opublikowany 1 marca w Narodowy Dzień Pamięci Żołnierzy Wyklętych.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...