Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Drżę, zamknięty w kokonie mroku… Otula mnie noc, obsypując deszczem gwiazd…

 

… mieniąca się, cienka powłoka szronu

pokrywa lustra szyb,

kreśli wyszukane wzory…

 

Piszę po niej palcem twoje imię…

 

… puszysta ćma uderza w obskurną żarówkę, wznieca skrzydłami kurz…

 

 

Odwiedzasz mnie codziennie, blada, z sinymi cieniami wokół oczu…

 

Gdzie pójdziemy

tym razem?

 

… ciemna,

splątana

gęstwina lasu

― jest twoim jestestwem…

 

Ujmujesz moją rękę lodowatym, sztywnym uściskiem dłoni…

 

… krocząc przez opary mgielnej ciszy, prowadzisz w otchłań nieistnienia… absolutnego rozkładu…

 

Zwilgotniałe gałęzie ―

uginają się miękko

― pod naszymi gołymi stopami…

 

Uśmiechasz się

do mnie…

… odgarniasz włosy…

 

Stajemy się ― stopniowo

― niknącymi odgłosami przeszłego czasu…

 

Kocham cię…

 

(Włodzimierz Zastawniak, 2021-08-23)

 

 

 

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @iwonaroma Wiersz otwiera się pytaniem o śmierć — czy jest wrogiem, czy przyjacielem — i od razu wskazuje, że odpowiedź nie jest uniwersalna. To jest zależne od kontekstu egzystencjalnego jednostki. Równie istotne są wymiary duchowe i poznawcze. Ten, kto wierzy — w Boga, w sens, w życie pozagrobowe — może postrzegać śmierć inaczej niż ten, kto w nic nie wierzy i nie chce wiedzieć. Dla każdej z tych postaw śmierć ma inne znaczenie. Zachwyciłam się Twoją metaforą ludzi jako liści - niektórzy schodzą z życiową godnością, zaś inni są niszczeni wcześniej — czasem przez nieprzewidziane okoliczności, czasem przez innych, czasem z braku powodu. Kontrast między młodszymi liśćmi a starszymi podkreśla naturalność przemijania i różne losy, które spotykają ludzi. Wiersz ma charakter refleksyjny i uniwersalny. Zadaje pytanie - o niepewność naszego postrzegania rzeczywistości. To świetny i fascynujący tekst.
    • @Berenika97 W życiu czasami tak bywa, że ciche i skromne osoby "błyszczą" najbardziej, weźmy pod uwagę baśń  "Kopciuszek."  Naprawdę, nie ma się czego wstydzić, wszystko co ludzkie trzeba przyjmować na bary, wzloty i upadki, a bycie sobą to piękna rzecz i nawet gwiazdorzy grając różne role przecież wdrażają w to cząstkę samych siebie. 
    • @Berenika97 Czytałem "Króla Dżumca" pierwszy raz jako dzieciak i niesamowicie mnie to opowiadanie śmieszyło. Jako jedyne w jego dorobku.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Miłe wspomnienia z czasów gdy było się małą dziewczynką.
    • @Simon TracyBardzo dziękuję!  Opowiadania E.A. Poe nie są długie, nawet mnie zaiteresowały. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...