Gdy Horacy

[[email protected]]

@Henryk_Jakowiec Trybun ludowy, zabrzmiał jak Miłosz,
                                    słowem namaścił życie uśpione.
                                    Opisz i szanuj wiślaną zonę,

                                    by czytającym radość sprawiło.

                                    Jeden przeleci po strofach w biegu,

                                     drugi łzę puści na białą kartkę.

                                     Znajdziesz tam radość choć rymy martwe,

                                     rozjaśnisz słońce czy połać śniegu.

                                     Pofruniesz wiatrem, żaglem na morzu,

                                     rozniecisz ogień w starym kominku,

                                     Zwiesi ktoś głowę, gdzieś po przecinku,

                                     przeczyta wersy i w kąt położy.

                                     Słowo - ach słowo - jakaż to siła,

                                     w Biblii czytamy, ono jest pierwsze.
                                     Na końcu zawsze przecież jest serce,

                                     myślą i czynem, by cud ziściło.

Pozdrawiam Henryku, miło było przeczytać.