Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Gdy Horacy szedł do pracy

drogą, którą chodzą drwale

to opodal starej brzozy

spotkał kulejącą lalę.

 

Jedną szpilkę niosła w dłoni

druga tkwiła na jej nóżce

a we włosach multum szpilek

sosna rosła na tej dróżce.

 

Podniósł, więc Horacy szpilę

i do lali się przymila

a ta czuje, że stopniowo

w głąb jej ciała wchodzi szpila.

 

Ona była wniebowzięta

więc o lalę się nie boję

bowiem mnie zwykłego gapia

pogonili precz, oboje.

 

Przykro mi, że wiersz się kończy

bez opisu zakończenia

ale przecież każdy może

wpisać swoje spostrzeżenia.

Edytowane przez Henryk_Jakowiec (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

@Henryk_Jakowiec Bo jak było bara-bara,
                                   trzeba było z cicha zajrzeć,

                                   skoro miałeś w planie rajzę,
                                    jak śpiewała Ewa Farna.

Tudzież uściski od dziadka Grzegorza.

Edytowane przez [email protected] (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@Henryk_Jakowiec Bo Mateusz Ci się przyjrzy,

                                    za kamuflaż wulgaryzmu.

                                    Jak nie mogłeś, weź i sfilmuj,

                                     w kiecce może to lesbijczyk.
 

Pozdrawiam z Gór sowich.

Opublikowano

@Henryk_Jakowiec Czarny tylec na tle lasu,
                                    nie rób z tego ambarasu,
                                    przejedzony Afgan chyba,
                                    co też będziem sobie gdybać.

 

Dziadek Grzegorz do usług.

@Waldemar_Talar_Talar Wybieliło i tak białą

                                          bo schowała się za skałą,
                                          w wapnia chyba, ot miraże,

                                          z Polką - żona mi nie każe.


Pozdrawiam Waldku.

Opublikowano

@Henryk_Jakowiec Wybieraj Polki, może Słowianki,
                                    zagrodź granicę też dla Afganki.

                                    Bo czystość rasy, trudu jest warta,
                                    a co urodzi... sprawa otwarta.
 

Jakby co to dziadzio Grzegorz.

@Henryk_Jakowiec Przytnij pod drzewem, obetrzyj liściem,
                                   chociaż jak widzisz dzisiaj jest dżdżyście.
                                   Nie ściągaj maski, Bóg niech Cię broni,

                                   w te pędy wirus przecież nas goni.

A hoj!

Opublikowano

@Henryk_Jakowiec A dziadek Henio już po robocie,

                                   zwisają ręce na wiejskim płocie.
                                    Co ten tam z gór bzdury mi wali,

                                    walnę na odlew niech się odwali.
 

Dziadek Gego.

@Henryk_Jakowiec Znowu mi gęba na stół przybędzie,

                                    mnie nie pociesza że tak jest wszędzie.
                                    Marna rencina skrojona z groszy,
                                    do cna ją malec wnet wypatroszy.

                                    Bo mój areał wiem że malutki,
                                    nie starczy nawet na chłopca butki.
                                    Walę na zachód... dorobić nieco,
                                     niech mi sąsiedzi w oczy nie świecą.

                                     Niemcy czy Anglia, wdzięczne pytanie,
                                      Henio pomyślał, niechaj się stanie.
                                      Szczepienia nie ma, ani na bilet,
                                      chęci Henryku na czoło przylep.

Dziadek Grzegorz.

Opublikowano

@[email protected]

Od narzekania grosz nie przybędzie

a koniec z końcem powiązać trzeba

u mnie już dawno minęły czasu

gdy brakowało smalcu i chleba.

 

Dzieci już dawno wydoroślały

i wszystkie dawno poszły na swoje

w domu jest skromnie emeryturę

małą, bo małą mamy oboje.

 

Na skromne życie jakoś wystarcza

a i szyneczka bywa od święta

a w barku stoi flaszeczka wódki

i jeszcze dotąd jest nie jest zaczęta.

 

We Włoszech niechaj pracują Włosi

w Bułgarii niech to robią Bułgarzy

nam w Polsce musi starczyć, co mamy

bo my na saksy to już za starzy.

 

Serdeczne pozdrowienia od dziadka Henia :)

 

Opublikowano

@Henryk_Jakowiec A nie mówiłem, Antek potwierdza,

                                    zachód to przecież solidna twierdza.

                                    Na przeliczniku domy budują,
                                    a Henio nie chce, woli pod chmurom.
 

                                    Nasza ta Polska, choć pyrom smędzi,

                                    to jednak własna i nasze diengi.

                                    Chudawe może w zacnym portfelu,
                                    tak tam przynajmniej pisze w spigelu.
 

Dobranoc Henryku.

Opublikowano

@Antosiek Szyszka

Byłem niedawno w Danii u syna

i podobała mi się kraina

czyściej, spokojniej, także bezpiecznie

lecz muszę wrócić i to koniecznie

 

tak powtarzałem sobie niezmiennie

i nie od święta, ale codziennie

bo wszędzie dobrze i warto bywać

lecz ja chcę w Polsce życzyć i spoczywać.

 

Serdeczne pozdrowienia od dziadka Henia :)

@[email protected]

Kto chce ten jedzie

kto chce dorabia

a mi zbyteczny

jest ogon pawia

 

dla mnie wystarczy

zadek pawiana

bo nie udaję

wielkiego pana.

 

Serdeczne pozdrowienia od dziadka Henia :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Migrena Nie jest, tylko mało spałam. Wiesz, moje myśli na noc ubierają szpilki, takie z metalowymi końcówkami i ganiają się. Nigdy nie zakładają kapci, zegar też nie - ale zegar jest do wytrzymania. Teraz piję kawę, dam radę, a jak nie, to zasnę na klawiaturze :)
    • @Alicja_Wysocka niech Ci nie będzie smutno :) Proszę.
    • @Migrena Ależ nie gniewam się, Czasem jest mi smutno i przykro, ale gniewać się nie potrafię, no może godzinę, dwie... Dobrego dnia :)
    • Złota klatka nie tylko dla ducha.
    • Mają po pięćdziesiąt lat i czarne dziury w oczach – nie patrzą, tylko wciągają rzeczywistość jak ssąca rana po niedokończonej modlitwie. Ich dłonie – puste łuski po chlebie powszednim, ich kręgosłupy – barykady z kości, po których przejechały wszystkie reformy jak czołgi bez hamulców. Mieszkają w sarkofagach z kredytu, gdzie wilgoć skrapla się jak wstyd, a lodówki milczą jak świadkowie koronni biedy. W kuchni – Jezus spuszcza wzrok. Nie potrafi zapłacić za gaz. Ich świętość – to odmówienie obiadu, herosizm – to czekanie w kolejce do kardiologa dłużej niż Mojżesz czekał na deszcz. Są rżnięci – bez znieczulenia, przez państwo, co ma twarz mównicy i ręce kata. Z każdej ich rany wypływa formularz. Krew zamienia się w akta. Marzenia – wywożone są na wysypisko razem z obietnicami z ulotek wyborczych. Ich oczy – śmietniki reklamy, na ekranach telewizorów bez dźwięku leci kabaret – posłowie śmieją się z własnych podwyżek. Ich kolana – klęczą pod ciężarem zakupów, gdzie margaryna kosztuje więcej niż godność. Miłość? To kanapka bez szynki, cisza między dwojgiem ludzi, którzy nie mają siły mówić. Ich ciała – mapy skreśleń i guzów. Ich dusze – grzyby po Czarnobylu, niby żyją, ale do niczego się nie nadają. Rząd ich nie widzi – rząd liczy. Kościół zbiera na dach, a Bóg kąpie się w ciszy i nie odbiera. Listonosz przynosi tylko mandaty. Listy umarły. Marzenia zdechły na poczcie. Ich dzieci – wyemigrowały do snów, gdzie lekarka mówi „dzień dobry”, a nie przelicza człowieka na ryczałt. Tu – trzeba umierać według grafiku, bez bólu, bo nie ma już morfiny. Bez świadków, bo pielęgniarki płaczą w kiblu między dyżurami. Ich serca biją jak młotki sędziowskie w sprawach o zaległości czynszowe. Ich wolność – to przerwa na fajkę między tyraniem a zdychaniem. Ich nadzieja – konsystencja oleju silnikowego. Zgęstniała. Lepi się do palców. A mimo to – idą. Z oddechem jak para z ust zimą, z kieszeniami pełnymi paragonów napisanych krwią portfela. Idą po chodnikach z gówna i betonu, po Polsce, która udaje, że jest państwem. Ich skóra – atlas zmarszczek po wszystkich rządach. Ich języki – zapomniały słowa "godność". Zostało tylko: „proszę”, „błagam”, „czekam”. Ale czasem, w ciemnym lusterku tramwaju, za warstwą kurzu, żółci i łez, widać coś – nikły błysk, iskra pod popiołem. Jakby ktoś tam w środku jeszcze miał zęby. I trzymał je – na potem.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...