Piąta rano

[iurgo]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Piąta rano

 

już setny raz
spomiędzy słów
stukotu kół
i białych miejsc

 

nie czeka nikt
twój czytam list
z banalnych zdań
układam trakt

 

daleko
nie tylko rozdziela nas mrok
do diabła
no o czym jest znowu twój list

 

a koła stukają
do ciebie mnie wiozą przez noc
o piątej na dworcu
bezsenność zabije znów świt

 

i gorzko mi
połykam łzy
spomiędzy słów
wyziera mrok

 

przytulam twarz
do zimnych szyb
już setny raz
twój czytam list

 

już blisko
szarzeje i kończy się noc
bezdomnych na dworcu ukoił zły sen
beznamiętnie pociąg kołysze po świt
śpij spokojnie
                       tabletkę wziąłeś na sen

 

za oknem tysiące najczulszych jest miejsc
na twoje być może o piątej był czas
daleko mnie pociąg zawiezie przez dzień
a list tak jak serce zabierze mi wiatr

Autor tekstu: Jerzy Stanisław Jarek  
IPI / CAE 00219273470
Nr ZAiKS 5057402