deptak w głębi lasu

[Rafał Kamiński]

spaceruję ścieżką, ciągle taką samą

od lat nic się tu nie zmienia

stoją dumnie kwiaty, drzewa

 

ta jedna aleja

liście pożółkłe

mech obsiadł konary

 

błotnista dróżka

butami udeptana

została przeze mnie zapytana

 

chodzę tu od lat wielu

powiedz mi ścieżko

kto pierwszy na ciebie nadepnął?

 

kto pierwszy rozsławił zwyczaj

przechadzania tym torem

któż był tym improwizatorem?

 

którym z rzędu jestem człowiekiem

co przechadza się po ścieżce

przed laty udeptaną

 

byłaś tu odkąd pamiętam

zawsze taka sama

a wejściowa brama?

 

czy sam bóg tu się przechadzał?

jednym pstryknięciem przywołał ścieżkę

nie, przecież jest ich więcej

 

być może leśna sarna i polujący wilk

przebiegli tą ścieżką

myśliwy podążył za nimi, dźwigając strzelbę ciężką

 

 następnie pokazał wspaniałą zdobycz

moją drogą przeszło kilku jeszcze polujących

za nimi ruszyły ich żony

 

następnie pobiegł i rzeźnik

mięso ocenić

sprytnie pragnął je wycenić

 

wiele laty później

ciągle używana

moja ścieżka, taka sama

 

lecz, powiedz moja miła

to tylko hipoteza?

eksperymentalna teza?

 

i tak nigdy się nie dowiem

kto tą dróżkę stworzył

 

 

 

 

 

[Sylwester_Lasota]

Ścieżki, po których chadzam, chociaż często te same, nigdy nie są takie same. Życie to nieustanna przemiana, a wiara w niezmienność świata jest dziecinną naiwnością.

Pozdrawiam

[Rafał Kamiński]

@Sylwester_Lasota Dziękuję za przeczytanie. Pozdrawiam

[[email protected]]

@Rafał Kamiński Sam ją Rafale stworzyłeś w słownej wyobraźni,

                               niejednego jeszcze, w marszrutach przygarbi.

Wszystkiego dobrego.

[Rafał Kamiński]

@[email protected] Zawsze można się domyślać :) Pozdrawiam.