Bajka niewerbalna

[Marienka_]

- niesamowite science fictione -

 

 

Nim wyschnie ocean,

przez uszy przelany,

opowiem o świecie

oczyma widzianym.

 

Jestem w środku głuszy,

padło mi na uszy;

wkoło szumi cisza,

jakiej nikt nie słyszał.

 

Stąpam bezszelestnie

w laczkach, po podłodze;

świat jest wyciszony,

nie słyszę, że chodzę.

 

Idę na zakupy,

na oku mam kliszę*;

przejechał samochód,

i... odjechał w ciszę.

 

Gwiżdże w kuchni czajnik,

woda się gotuje;

dźwięk ledwo słyszalny,

coś tam popiskuje.

 

Ktoś mnie o coś pyta,

ja widzę klawisze;

patrzę obojętnie,

pogrążona w ciszę.

 

Nie czyńcie drugiemu,

drodzy czarodzieje;

człowiek ogłuszony

nie wie, co się dzieje.

 

Kto powie głuchemu,

że zrobił hałasu;

on ma wokół ciszę,

jakby wszedł do lasu.

 

 

 

 

*na oku mam kliszę - czyli szkiełko

 

 

 

 

Edytowane 17 Sierpnia 2021 przez Marianna_ (wyświetl historię edycji)