Dobroludzizm

[Nikodem Adamski]

Tam, gdzie inni wypatrują

rozwodnienia Ewangelii

protestantyzację

widzę nieśmiałą nadzieję

że świat może być lepszy

 

Zbyt długo powalony akcent leżał

na deklaratywnych poglądach

nadchodzi czas, a nawet już nadszedł

by przełożyć go na czyny

 

Prawda jest ważna

nie tak jednak

by w jej imię krzywdzić

nędzni prokuratorzy

przebrani w skórę adwokata Boga

 

Zbawienie tylko dla ortodoksów

rzekł sienkiewiczowski zakonnik

nieważne, że przez Chrystusa odkupiony

bo za pogańskich czasów chrztem nie uświęcony

będzie więc potępiony

 

wodą nie obmyty

na nic nasze zachwyty

choć żył tak cnotliwie

jest już w piekle niewątpliwie

 

Inaczej powie dobroludzista

chciał — jest zbawiony

nie chciał — nie jest

chce, lecz nie może?

musi zostać oczyszczony

 

Dobroludzizm mniej niebezpieczny

gwarantuje ludziom mniej cierpienia

choćby nawet przypominał

reinkarnację lub sąd Ozyrysa

stawiam go wyżej niż sekciarskie gnozy

zbawiające najlepiej wiedzących

 

Wolę

Jezus też

Samarytańskiego heretyka

pobrudzonego krwią rannego

niż czystego lewitę

akcentującego poprawnie Torę

 

Samarytanin mógł się nie nawrócić nigdy

na ortodoksję

mogła przeszkadzać mu

niedorzeczność nowej religii

strach przed współplemieńcami

lub brak pięknych stóp

noszących dobrą wiadomość

 

Ci, którzy lubią

rzucać pierwszy kamień

próbują strącić go za to do ognia

nieważne, ile denarów zostawiłby w gospodzie

 

ja swój odłożę

 

Po ulicy idzie Hindus

ramię w ramię z Afgańczykiem

nie myślę, że innodoktrynalni

najważniejsze

żeby opatrzyli mnie

i zawieźli do szpitala