Tajemnica

[Maksymilian Bron]

Tajemnicy nie szukaj w dziełach człowieka.

Schowała się za czarnym bzem i liśćmi, które przepuszczają smugi,

szelestem, którym dyryguje wiatr przed żniwami,

wolnością wszystkiego, co pełza i lata,

horyzontem, za jakim pada jedynie ciepły deszcz,

w gołej głowie, nieuczesanych włosach i dobrym sercu,

echu świerszczy i bluszczu,

zapachu siana,

przy świeżym tchnieniu letniego wieczoru, wigilii zmierzchu.

Ukryła się przed człowiekiem,

który uprawia swą sztukę tykających maszyn,

które jeszcze przed świętem spuszczą kurtynę,

przy oddechu nocy,

który, sam nie wiem,

czy już jest świeży,

czy nadal skażony.

 

Ukryła się w starych wersach,

ale przecież poezji

nikt dzisiaj nie czyta

ani nie słyszy.

Co najwyżej ogląda i słucha.