Rana głęboka

[Petronella]

Pomimo tego, że ci wybaczyłam, jakoś nie mogę dojść do siebie.

Myślałam, że po tych magicznych słowach będę się czuć jak w niebie.

A jednak , nie powiedziałeś przepraszam, choć to Twoja wina była.

Więc schowałam swą dumę, tak jak mama uczyła.

Powiedziałam, że nie mam urazy pomimo zadanego bólu.

Wyciągnęłam pierwsza rękę i  wspomniałam o Królu.

Że On Ci wybaczy, tak jak ja to zrobiłam.

Niestety na darmo te słowa mówiłam.

Bo zraniłeś znowu, i sił już nie miałam.

Dlatego po nocach cicho płakałam.

I jako dziecko myślałam, chodząc z kąta w kąt,

Czy ojcze kiedyś zrozumiesz swój błąd?