Kolejka

[Lidia Maria Concertina]

Bez wyrzutu kupuję za kolejne kredyty - puchowe palta, klepsydry i kastaniety: za jakieś jutro pewnie mnie tu nie będzie. 

A trzeba - odrobiny szczęścia ... do szczęścia

Kobieta - niezmienną jest. 

 

Zazdroszczę ludziom odbić w szybach artystycznych pomarańczarni, fabrycznych oranżerii

Żałuję - zmarnowanych sekund wolności bez towarzystwa świateł i trolejbusów

Brak mi - foteli, w których z rozkoszą zapada się czystość sumienia, podczas gdy ono samo - wychodzi beztrosko na przesłodzoną mokkę do gabinetu z jedną tylko książką. Życiem.
Uchodzi cało!

 

Jestem swoim własnym demonem
Diabłem, który okręca wokół palca anioły swojego ciała
Te anioły są bez duszy: są aureolą miast, za którymi tęsknię - bo nie istnieją

Zabierasz mnie tam co noc

... Diable, ty! 

 

Późną jesienią, z którą rozstaję się bez tęsknoty za wiosną... 

Trzeźwość przeciąga paznokcie granatowym lakierem

Rozmarzenie - wybucha trotylem realizmu
Czekam przy torach, aż rzuci się pode mnie jakiś pociąg
Na co czekasz?

[GrumpyElf]

@Lidia Maria Concertina Bardzo lubię Twoje pisanie.