Żmija i sowa

[Maciek.J]

 

Raz w letni dzień w lesie w dość ładnej dąbrowie,

skarżyła się młoda żmija starej sowie:

 

każdy traktuje mnie  lecz zawsze z daleka,

albo na mój widok wręcz z miejsca ucieka,

a ja chcę tylko czasem choćby rozmowy,

jak teraz z tobą pośród  pięknej dąbrowy,

 

co ja poradzę na to, że jestem gadem?

 

Taki wilk też niejedną wszak miewa wadę,

albo lis ten fałszywy rudzielec cwany,

jeleń  mnie omija w łani zakochany,

a dziki ryją ciągle w leśnym poszyciu,

ptaki sobie śpiewają o słodkim życiu,

 

każdy z pogardą złego mi tylko życzy.

 

Tak żaliła się żmija i z bólu syczy,

sowa  wysłuchała skarg i uwag  gada

i tak na to wszystko rzecz całą wykłada:

 

Faktycznie życie twe żmijko bardzo smutne,

a rzekłabym nawet do tego- okrutne,

bo ty żyjesz w naszym lesie jak w zasłonie,

ale rzecz w tym, że ja ciebie nie obronię,

po życzliwości  już nie ma nawet  śladu,

------

bo za dużo po prostu masz w sobie jadu...

 

 

Edytowane 28 Lipca 2021 przez Maciej_Jackiewicz (wyświetl historię edycji)

[Maciek.J]

@Gosława miło mi...  pozdrawiam cieplutko.