Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Gdzieś, w głębi domu ― kroki i szepty… ― gong zegara, iluminacje umysłu… Przykładam ucho do ściany…

Nasłuchuję…

 

Przerasta mnie milczenie rzeczy… ― dalekie nawoływania z pokładów czasu…

 

Przed oczami

― drobinki kurzu…

 

… mżące szarością piksele…

 

To się

zbliża…

 

… oddala…

 

… ― przeinacza w wysublimowaną formę niebytu…

 

Otaczają mnie zagadkowe  symbole i gesty…

 

… spoufalają się ze mną,

mrugają

porozumiewawczo…

 

W stojącym

lustrze

― odbite światło…

 

… rozedrgane gwiazdy

lodowatego kosmosu…

 

Podmuchy wiatru wzruszają wciąż ― jakieś dzwonki… dzwoneczki…

 

Gdzieś obok…

 

Blisko…

 

… bardzo daleko...

 

Pod oknami

kroki ―

przechodzącej wolno

― samotnej melancholii…

 

Zgięta w pół…

 

… w sięgającej ziemi ― białej, powiewającej szacie…

 

Wzywa

― noc…

 

Głaszcze…

 

… ― przytula…

 

(Włodzimierz Zastawniak, 2021-07-24)

 

 

 

 

Edytowane przez Arsis (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@Arsis chłopiec z Twoim rozumkiem musi siedzieć w pierwszej ławce i więcej pracować, bo  niestety taka jest natura rzeczy, że jak myśli za mało to się  zamula. 

Także do roboty, a nie zasłanianie się melancholią lub innymi głupotami

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Opublikowano

@Arsis usunąłeś wpis, nie chodzi o nadrabianie zaległości z przed pół wieku. Tylko o poszukanie inspiracji. Samotnicy cierpią to fakt, ale każdy broni się  jak w twierdzy, bo od tej samotności jest uzależniony. 

 

Może warto, jeśli już zrobiłeś krok i zacząłeś pisać z ludźmi, zrobić trochę porządku w dotychczasowym życiu. Posprzątać, ukryć trochę rzeczy w pudłach, poszukać nowej energii i siły w sobie. Sierpień jest najlepszym  miesiącem do myślenia i planowania strategicznego a wrzesień do działania. To nie musi być dużo, ale czasem oderwanie jednego elementu odstajacego od ściany powoduje lawinę, a pod spodem fresk

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

.

 

Dobrej soboty

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      A do niektórych (planów, ludzi) czasami się cofamy, jak byśmy za pierwszym razem nie dosłyszeli co mówili i potrzebowali powtórzenia... tak mi sie skojarzyło w związku z sytuacją w życiu. Coś w tym jest.   Dzięki za wierszowany komentarz. Pozdrawiam :)   Każdy spotykany człowiek coś na nas projektuje. W towarzystwie jednych czujemy sie komfortowo (z różnych powodów) lub zupełnie nam niewygodnie przy kimś... wszystko jednak zdaje się mieć jakiś zamysł. Tak samo jak poglądy, które pływają obok nas. Wyławiamy jedne - są ładne z wierzchu, jednak nie do końca jesteśmy w stanie przyjąć je w całości. Inne, te brzydkie z wierzchu zdają się mieć potencjał, ale też coś nam mówi - nie. Lubimy się przymierzać do "fragmentów", tu jedno oczko zbieramy, tam inne... Na pytanie - kim jesteś? Mówimy najczęściej o swoich rolach... i tak w rozważaniach można brnąć i brnąć...  Przyznam, że z Platonem nie jest mi po drodze. Kilka razy próbowałam, może dam mu jeszcze jedną szansę.   Miłego dnia :)      
    • @andrew Ten wiersz to mała perełka prostoty i mądrości. Nie sili się na efekt, nie moralizuje, a mimo to zostawia po sobie jasność — jak po rozmowie z kimś, kto naprawdę widzi człowieka, a nie jego maski. To przykład poezji, w której cisza znaczy więcej niż ornament, a ostatni wers staje się manifestem pogodnej dojrzałości.
    • jeśli  patrząc w lustro  widzisz to co ja    uśmiech zadowolenia  bez makijażu  z lekkim przymrużeniem oka   jesteś  jesteś mimo…   nie szukaj siebie  niech inni mają radość  znajdując ciebie    10.2025 andrew  
    • @huzarc dziękuję. Ten cytat jest z Kanta: "z drzewa tak rosochatego z jakiego zrobiony jest człowiek, nie można wyciosać czegoś zupełnie prostego”…" Czasem mnie się zdaje nic się nie uczymy       @andrew i wydają się być nieśmiertelni. Jak Neron, który uważał się za boga. Dziękuję   
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      A ja całkiem często rozmawiam z nieznajomymi. O ile wychodzę gdzieś. Nikogo nie szukam. Znalazłam już dawno i zostali w mojej pamięci. Naprawdę kogoś poznać to także spory ciężar. MiŁego podróżowania ;)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...