Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

rozmytym okiem
zza szyby ułowić pragnę
stu drzew i gwiazd nieruchomych
blaski

pokryta śniegiem ziemia
ciągnie mnie do siebie
woła, jakby znała
dźwiek mego imienia

już tylko chwila
znów drżeniem wpłynę
na ścieżki Styksu
tak dobrze znane
duszy wędrówkom

przestanie wołać
ja pragnąć przestanę

rozmytym okiem
zza szyby ułowić pragnę
stu drzew i gwiazd nieruchomych
blaski

znów purpurowe niebo
okryje góry
całunem
zbyt cieżkim, by zobaczyć
utonę

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...