Pragnienie

[Mayerling]

Tak ciężko spojrzeć prawdzie w oczy
I przyznać się przed samym sobą,
Gdy w sercu strach dumny kroczy
Różne on rzeczy wyprawia z tobą.

Lecz pokonać go musisz zawczasu
Nim do końca tobą zawładnie,
Jeśli trzeba – wybierz się w podróż do Czarnolasu,
Nim twoja wiara w siebie mocniej podupadnie.

Wieść życie przeciw sobie dla ułatwienia
Bytu na tym ziemskim padole rozpaczy,
Jak mysz przebiegać od cienia do cienia,
To żywot marny - iście żebraczy.

Po co ci iść równym krokiem w szarym szeregu?
Czy spędzać życie w tempie narzuconym przez tam-tamy.
Czyż nie lepiej zerwać się do szaleńczego biegu?
Uwolnić z moralnych okowów – skruszyć kajdany.

I zacząć żyć tak jak pragniesz,
Bez żadnych zewnętrznych nacisków,
To ty świat do swej woli nagniesz,
Zjesz jabłka – zostawiając kilka ogryzków.