Zimowa miłość.

[aniat.]

Zimowa miłość w swetrze starym 

zawsze chodzi na spacer do pary.

W ciepłych butach wszystkie zaspy ominie.

Potem kołnierz z czułością poprawi. Jak to w zimie.

 

Zimowa miłość w rękawiczkach i czapce,

przysiądzie sobie czasem na ławce.

Pochucha w ręce, bo zimno. Przytuli.

Czerwonym nosem rozczuli.

 

Zimowa miłość jest taka zimowa.

Czasami ze śnieżycą lubi powirować.

Czasami ma ochotę jeszcze w zaspę śnieżną wskoczyć.

Czasami sypnie śniegiem prosto w oczy.

 

Zimowa miłość po chłodzie, zawsze w fotelu się grzeje.

Żółtym uśmiechem w herbacie, ciepło do mnie się śmieje.

Potem przytuli się mocno, powie jak bardzo mnie lubi.

A ja pozamykam okna dokładnie, by ciepła tego nie zgubić.

 

 

 

[corival]

@aniat. Zimowa miłość... bardzo obrazowy i ciepły wiersz :)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Osobiście zlikwidowałabym "jeszcze". Sens się utrzyma, a strofa zyska na rytmie.

Pozdrawiam :)

[aniat.]

@corival dziękuję za komentarz i uwagi. Pozdrawiam ciepło :)