róża pustyni

[Koziorowska]

pośród miast cienistych

zaplątanych we własne

niezgaszone ulice

 

zakamarki których nie poznały

jeszcze twoje niezaspokojone stopy

 

ciasno jest zbyt ciasno

by oddychać świeżym

niebem

zrywać bezimienne kwiaty

odbierać horyzontom

nieznane ptaki

 

biegnę dusza ucieka mi

spod stóp

nie wiem którędy po łyk

zardzewiałego wydechu

 

znów obdarzasz mnie

swoim niedościgłym wyznaniem

niewiary

nitką światła urodzaju schwytanego

między zazębione pagórki

 

chwytam w zęby różę pustyni

wydzierganą na sercu

obcą dla świata

nieznaną dla odcisków

 

na chodniku upstrzonych

[w kropki bordo]

@Koziorowska weź popracuj, fundujesz nam czystą grafomanię....

[iwonaroma]

Mnie nie fundujesz grafomanii. Nie wiem czemu niektórzy tak łatwo podpinają się pod "nam".

 

Jest klimat w wierszu. Mnie tylko deczko przeszkadza w zbliżeniu 'zazębione' 'zęby'.  

Pozdrowienia

[Koziorowska]

@iwonaroma Dziękuję bardzo za komentarz. @w kropki bordo Tobie też dziękuję za opinię. Cóż... Wydaje mi się, że trzeba być najpierw wzorem do naśladowania, aby móc komentować czyjąś twórczość w podobny sposób... Pozdrawiam.