wiersz dla umarłych artystów

[puszczyk]

pod nóż jak błękit na ołtarzu nieba
krew
z krwi mojej duchu pierworodny
ofiarą się staniesz jeśli tak potrzeba
mych marzeń
myśli
i czynów niegodnych

rozwal serce tętniące resztką beznadziei
na życie co wycieka po stopniach kościoła
i zdychaj artysto – jak ty są straceni
sam jesteś
kogo jeszcze wołasz?

tak duchu
smętnawa lelijo
bluszczu co zadusza własne podniesienia
walcz i nie płakusiaj że niesłusznie biją

jak przebiśnieg
bo rośnie po ludziach nie wijąc
dni własnych
i nie ma nic już do stracenia

[emwoo]

@puszczyk oj puszczyku (nie)zwyczajny, oj :) przepięknie wersy utkałeś ;)

[puszczyk]

A tak mi się przypomniał ten wiersz aprops wiersza errora.

Tom wstawił :)

[corival]

@puszczyk  Inna odsłona errorowych artystów. Tutaj są puszczykowi ;) Świetnie udało Ci się utworzyć odpowiedni klimat. Pozdrawiam :)

[puszczyk]

@corival Bardziej agresywna i dynamiczna odsłona.

Jak lubię.