Matrioszka

[Lidia Maria Concertina]

Ludzie strzelają we mnie duszą i - jednoczesnym brakiem boskości - jak dżin zamkniętej w ciele

 

Chcę znaleźć odpowiedź na życie, ripostę inną, niż śmierć
Nie, nie kosmos i nie elektryczne samochody
Marzy mi się wodospad nienasycenia, podarte kartki złych myśli, pies o czekoladowych oczach i wierny jak żaden z panów ... 

 

Wychodzę z pokoju
Czas wzniecić wojnę!
Za płot wyrzucam serce
Nie oddaje strzałów.

 

Uczucia to dziwki z chorągiewką w dłoni - dlatego świat jest taki nieszczęśliwy
Kredyty i inwestycje we wszystko złoto, co się nie świeci
Kieszenie bogaczy są puste, matowe - przewrotnym blaskiem
Śpię.
Pod mostem jeszcze wielu innych - takich samych jak ja
Siedząc w środku świata, nie możemy go znaleźć
Może za mocno się kręci wokół cudzych osi  ...  ?