Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Poróżnienia między mną a @Gosława nie ma.

 

Nieporozumienie wynika z mojej winy, bo poczułem, że w dyskusji komentarzy udałem się o jeden most za daleko. Winy Renaty nie ma tu żadnej.

 

Jeżeli wiersz się spodobał DZIĘKUJĘ Kłaniam się ☺

Człowieku nie kompromituj się. Zacząłeś jakąś dyskusję o palnikach do mojej moralności osobistej. Czy to jest tekst o palnikach, moralności i pasach cnoty? JAKIEŚ WYTRYCHY CHCESZ DO MNIE INNYM INTERNAUTOM pożyczać. Przecież to jest absurd. Się dziwisz mnie że reaguję. Moje ego zostaw mnie. Ja twojego nie tykam. 

Edytowane przez Tomasz Kucina (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@Tomasz Kucina Pan nie o takich rzeczach jak palniki piszę i jest ok:) w końcu to portal literacki, czyż nie. Proszę mi tu napisać, gdzie w moim wpisie znajduje się słowo "moralność" i w dodatku Pańską? To oczywiste nadużycie, wynikające zadawnionej awersji do mnie i pewnie innych przyczyn, których źródeł badań nie mam powodu. A Pańskie słowo koleś to miało dotknąć "mojego", czy "pańskiego" ego. 

Proszę czytać dosłownie to co zostało przeze mnie napisane, w dodatku nie do Pana na temat tego co można zrobić, gdy klucz do pasa cnoty się zgubi. A jeśli Pan odczytuje to w kategoriach zamachu na Pańską osobę, to tylko wypada mi z zakłopotaniem współczuć. I na tym kończę, mając nadzieję, że nie będzie Pan dążył do dalszej eskalacji wyimaginowanego przez siebie sporu.  Życzę Panu wszelkich sukcesów i zrozumienia jako twórcy. 

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

To jest dramat. Pisz gdzie chcesz i o czym chcesz. Tylko nie pożyczaj palników do pasów cnoty w moim kontekście. Bo ja w dyskusjach --> dyskutuję pod tekstami autorów albo u siebie. Lecz nie eskaluje w konfliktach używając osób trzecich. Po co ten palnik chciałeś użyć po co? Skoro nie przeszkadzała ci moja moralność? Bo Renata użyła tej metafory dla zaakcentowania braku potrzeby i konieczności musztrowania mojej moralności w osobistym zakresie? Ba, winę za wszystko wziąłem na klatę?  I ja z nią doszedłem do porozumienia w dyskusji. A ty co chciałeś tym palnikiem otwierać. No co. Napisz. Gdzie dążysz w tej nielogicznej dyskusji. W kozi róg się zapędzasz. Działam na twoją korzyść, ale widzę nie rozumiesz. 

Nie, nie Valerio, to jest za gruba metafora. Metrem nad ocean nie zajedziemy. Żyjemy, poruszamy się w perspektywie portalu poetyckiego. To nie jest oceaniczna zażyłość. To portalowe literki. Słowa, komentarze, wiersze ☺

Edytowane przez Tomasz Kucina (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@Tomasz Kucina Ja elegancko chciałem zakończyć dyskusję. Ale Panu to nie wystarcza, taki Pan wróg eskalowania nieporozumień jest. Nie jest jest Pan pępkiem świata, aby doszukiwać się wszędzie kontekstów, które w Pana godzą i to jest zaiste dramat, więc proszę sobie oszczędzić tych erystycznych figur i gniewnych póz. 

Gdybym chciał swoją wypowiedź odnieść do Pana wprost, to bym to zaakcentował, więc skoro tego nie zrobiłem, to proszę wyciągać z tego logiczne wnioski, a nie ustawiać się w pozycji ofiary. I ewentualna Pańska moralność, czy dyskusja o tym, szczególnie z osobami trzecimi mnie nie interesuje, jest to Pańska sprawa osobista i nic w mojej wypowiedzi na to nie wskazuje, abym miał inne stanowisko, to pańska zła wola dopowiada te fałszywe tropy. 

I dobrze wiedzieć przy okazji, ze Pan ma ze mną konflikt, punkt za szczerość. Ale nie zwracałem się ani do Pana, ani Pana kontekst i moralność nawet tłem mej wypowiedzi nie była. Pańskie urazy przysłaniają to co jest napisane bardzo prostym zdaniem, dotyczącym tego co zrobić, jak zgubi się kluczyk od pasa cnoty, a jak Pan do tego dopowiada całą paranoiczną opowieść dotyczącą siebie, odnosi to wprost do siebie to już nie jest to nawet problem literacki, ale innego rodzaju. Dał się Pan sprowokować, bo żywiąc do mnie moc zlej woli, myśli, że ja takimi samymi kategoriami do Pana podchodzę, a nic bardziej mylnego. Ponowienie apeluję o powściągliwość, kilka głębszych oddechów i oszczędzania słów na układanie utworów zgodnie z powołaniem i talentem. 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ale mi się tu zakamuflowałaś wśród innych komentarzy. Jedno zdanie a ile esencji i miłego kontekstu. Dziękuję ci ślicznie. Jesteś mistrzynią skrzętnie i misternie ukrytej metafory. Mam na myśli twoje teksty Wiesz, że to zauważam. Pozdrawiam ☺

Stop. Nie przeczytałem Serio. OMG ☺☺

Opublikowano

@Tomasz Kucina Ja się żegnam, ale Pan nie potrafi odpowiedzieć, jak to ludzie kulturalni robią w odpowiedzi, a zwroty są powszechnie znane. Za to drażni dalej sytuację i piwo jakie naważył podsuwa do konsumpcji Moderacji. Więc skoro, ponownie ja powiem Panu honorowo, wszystkiego dobrego i pożegnam Pana, to mogę oczekiwać, że Pan odpowie w podobnym tonie do mnie bez dylematów. 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Nowa kuchnia piszesz? Nie koniecznie ze mnie zaraz taki prekursor cukiernik, Dag

 

Wiersz mój bardziej współczulny, w miarę łagodny, trochę subiektywnie podeszem do komentarzy, w tych komentarzach próbowałem nałożyć na siebie samego pewne samoograniczenia co do wycieczek zbyt odważnych i osobistych do pań które cenię,  Jak zapewne doczytałaś.

 

Pewnie niepotrzebnie.

 

Bo przecież liryka ma swoje prawa i swobodę interpretacji. Czego teraz żałuję, no ale czasem wyłazi ze mnie ten purysta moralności.

 

Skoro uczta dla kubków smakowych i oczu - ślicznie dziękuję, dokładam przyjacielskie serduszko ❤ Nasza ulubiona Poetesso!

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ach nieziemsko referujesz. Zatem jesteś mi Drzewem i naturą Duszko!

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Na pewno bywam blisko twojego uduchowienia. Skoro tak ślicznie to spinasz w klamry komentarza. To dobrze że ufasz naturze. Twój naturyzm i ekologizm zostawia ślady także w moich wrażeniach.

 

Sumienie masz czyste jak łza. Czytam to wszystko w twoich wierszach. Jesteś wzbogacona w liryczną platynę i złoto od wewnątrz. 

Czekan w skały - góra mięknie. Świetnie, że tam dotleniasz swoją wenę. Pozdrawiam ☺

 

Edytowane przez Tomasz Kucina (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

To dobrze, że ta literówka się wydarzyła. Bo przy okazji PRAWDĘ NAPISAŁAŚ. Dajmonion (to taki mistyczny duch lirycznej prawdy) poprowadził twą rękę w komentarzu. 

 

A jakie plenery w załączniku? - ojej - przestrzeń Was urzeka. Mozolna czasoprzestrzeń. Musi mobilizować do pisania wierszy. Pozdro!

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Gdybym miał wybierać po prostu nie urodziłbym się nigdy. No, ale gdybym jednak był zmuszony bo karma, przeznaczenie, jakiś bóg; wymyśl sobie powód; to zmieniłbym nie jedno, ale dwa wydarzenia ze swojego dzieciństwa. A już dalej poradziłbym sobie ze wszystkim. No, ale jednak się urodziłem, jednak doświadczyłem i wcale sobie nie poradziłem. Tak mi się kiedyś wydawało, że prę do przodu, że  będzie lepiej, ale życie po wielu latach kazało mi zweryfikować to "wydawanie się".  Gdyby te dwie rzeczy się nie wydarzyły, to...  Rozmyślania przerwała... cisza...  Głucha, niema i mroźniejsza niż arktyczne powietrze cisza.  Ostrożnie przesunąłem palec na spust Raka. Nie odbezpieczam, bo nigdy nie jest zabezpieczony. W tym świecie nie ma czasu na zastanawiania się i ostrzeganie kogokolwiek o intencjach; Albo ja, albo oni, albo zmutowana natura.  Nie otwieram oczu, bo noc jest tak ciemna, że nie widać nic na wyciągnięcie ręki. Staram się nie poruszyć pod plastikowym brezentem, żeby nie zaalarmować nikogo i niczego jakimś szelestem.  Leżę na prawym boku. To trochę niewygodnie, żeby pomóc sobie na czas bronią palną, ale kiedy leżę na lewym to słyszę bicie własnego serca... Taka ciekawostka.  Bardzo uważnie wsłuchuję się w ciszę. Jak to się stało, że nagle nie ma najmniejszego podmuchu wiatru?  Pieprzone zbiegi okoliczności. Nienawidzę tego bo wiem, że to początek kolejnych kłopotów. Zawsze jest tak samo, najpierw jest cisza albo w otoczeniu, albo w umyśle a później trzeba działać i to nie w rękawiczkach.  Jest!  Wyławiam delikatny szelest z głuchego mroku. To nie człowiek, ludzie są bardziej hałaśliwi, ale to wcale mnie nie uspokaja, bo na człowieka wystarczy jeden strzał z broni, ale nie na te bestie! Tak jakby wiedziały, że w smolistej ciemności nie da się celować...  Nie ruszam się. Czekam aż poczuję oddech na twarzy i ten cholerny smród...  Czekam...
    • i stale o tym zapominasz że przecież tutaj jesteś po coś "Panie to nie jest moja wina" dotykasz mnie swym ciężkim losem   pewno o Hiobie zapomniałeś swe dywagacje tocząc marne tylko przypomnę "bez Jego zgody z głowy najmniejszy włos nie spadnie"   pozdrawiam
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      odbieram jako jedną wielką metaforę rymy męskie sugerują że to może być piosenka   Pozdrawiam
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      powoli się uzależniamy aby rozjaśnić ciężki umysł jakże ciekawsze takie granie gdy niesie człeka uśmiech pusty   bez dopalaczy narkotyków seksem antrakt opanował konamy w tym diabelskim krzyku plując przekleństwem a nie słowem ... Pozdrawiam uzależnienia w twórczości - temat kolejnych rekolekcji
    • @jan_komułzykant Ojej, czy dzisiaj jest Święto Poezji? Pozamiatałabym i posprzątała jakoś, gdzieś, gdybym wiedziała, że mnie odwiedzisz. Kłaniam się czerwono - srebrnym wielkim kapeluszem :)   @Migrena, dziękuję 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...