Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Ktoś mnie pokochał; świat nagle zawirował, lecz
I w tym przypadku odwzajemnienia brak
Ironia losu, co znów okazał się być okrutnym tak
   Jak tu, człowieku, wyrazić swe uczucia masz
   Bez strachu, skoro pewności nie ma, że
   Odnajdziesz miłość i zrozumienia krztę, choć małą lub dwie?

Co zrobić, by ten ktoś drugi czuć to samo mógł?
Jak sprawić, by zawód już nie spotkał Cię?
Którędy iść, kiedy stoisz na rozstaju dróg?
Czy warto dziś na odwagę zdobyć się?
   Co zrobić, by więcej z całą złośliwością swą
   Wewnętrzny ból nie przeszywał wręcz na wskroś?
   Gdzie szukać masz odpowiedzi, jeśli jakieś są?
   Tak bardzo już życia niepewności dość



Serce nie sługa; wiadomo, rozsądkowi wbrew
Niełatwo zdobyć, nietrudno zranić je
Pochmurne niebo... Tak pięknie miało być, na dobre i złe
   Co tak naprawdę przyniosą nadchodzące dni?
   Co się wydarzy? Któż może wiedzieć to...
   Nie tracę wiary, nie zrażam się, a jednak chandrę mam, bo
      Nie wiem, co

Co zrobić, by ten ktoś drugi czuć to samo mógł?
Jak sprawić, by zawód już nie spotkał mnie?
Którędy iść, kiedy stoję na rozstaju dróg?
Czy warto dziś na odwagę zdobyć się?
   Co zrobić, by więcej z całą złośliwością swą
   Wewnętrzny ból nie przeszywał wręcz na wskroś?
   Gdzie szukać mam odpowiedzi, jeśli jakieś są?
   Tak bardzo już życia niepewności dość

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @FaLcorN "wiersz-pejzaż duszy" - super. Dobry wiersz.
    • za jeden gest zmętnienie oczu  od razu burzyć ten święty spokój czy wiesz napewno było coś więcej czy chora zazdrość cię niszczy męczy   pozdrawiam  
    • Tyle się wydaje, że się udaje (gruby portfel, portfolio i piękno).   Warszawa – Stegny, 03.08.2025r.  
    • @Bożena De-Tre Oooo, tak. Świat padnie na kolana. Może z wyjątkiem amerykanów bo ci postraszą, że zrzucą mi na łeb jakąś bombę 
    • @Relsom obrazowo o toksycznej relacji, w której osoba narcystyczna -( przez swoje wrodzone deficyty emocjonalne przyrównywana do skapryszonwgo dziecka, które „ sięga” po nowe znajomości jakby wybierało kolejną zabawkę z pudełka ) - idealizuje nową znajomość. Robi tak, ponieważ podświadomie dostrzega własne pokłady wewnętrznej pustki, którą instynktownie próbuje „ zapełnić” cudzymi zasobami energii życiowej, odsysając z drugiego radość, entuzjazm, fascynacje, można to nazwać wampiryzmem emocjonalnym . Brnąc dalej w schemat, po pewnym czasie nudzi się,” pozbywając się „ drugiego człowieka jak wspomniane dziecko - zabawki, może sięgnie po kolejną powtarzając tę strategię w kółko i bez szansy na zaspokojenie, gdyż narcyzm - jako nieuleczalny jest ułomnością osobowości i jego źródła tkwią w dzieciństwie, w zaburzonych relacjach z matką - ( stąd niejednokrotnie traktuję  partnerkę jako obraz matki). W wierszu typ osobowości, która przyciągnęła narcyza, to osoba o małym poczuciu wartości ( vide : piła siebie z jego ust ), tzw. magnes dla toksyków, którzy próbują chwilowo dowartościować własne ego ( doraźną dopaminą )- wzbudzając uznanie. Tekst - kalka dla schematów psychologicznych, pozdrawiam.      
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...