Niewidzialne

[Pradzi]

Jest cicho

Zupełnie cicho dokoła

I nie wiem

Nie wiem co myśleć mam zgoła

O tym co między nami jest

I nie jest

Czy które z nas ma jaki w tym

Interes...?

 

Ironia, która presję wywołuje znów

I choć nie czuję jej to brak mi dobrych słów

 

Więc wydaje Ci się, że znasz mnie lepiej niż ja sam

I to, że lepiej wiesz co dla mnie najwłaściwsze jest...

Nie wiem w co i komu wierzyć dziś tak naprawdę mam...

Zbyt wiele już uroniło się niewidzialnych łez

 

 

 

Jak palec

Sam jak zwykle z tym zostaję

I nie wiem

Z kim się czasem przez to staję...

Pod niczyją ochroną już

Nie chcę być

Chcę w końcu poczuć jak to jest

W pełni żyć

 

Jak noob się czuję pośród samych tęgich głów

Bo nie chcesz mnie nawiedzać nawet w świecie snów

 

I wydaje Ci się, że znasz mnie lepiej niż ja sam

I to, że lepiej wiesz co dla mnie najwłaściwsze jest...

Nie wiem w co i komu wierzyć dziś tak naprawdę mam...

Zbyt wiele już uroniło się niewidzialnych łez

 

 

 

Po cholerę mi to? - pytam się

Odpowiedzi nie znajdując

Czemu tak w ogóle dręczy mnie

Czasu stratę powodując...?

Nie wiem już czy radę sobie dam

Idąc dalej tym kierunkiem

Wszak do nadrobienia wszystko mam

(Łącznie z pierwszym pocałunkiem)

Nie wiem co kto o mnie mówi Ci

Ni co o mnie myślisz sobie

Lecz Ty też nie możesz pomóc mi

Choćbym nie wiem co miał w głowie

 

Bo wydaje Ci się, że znasz mnie lepiej niż ja sam

I to, że lepiej wiesz co dla mnie najwłaściwsze jest...

Nie wiem w co i komu wierzyć dziś tak naprawdę mam...

Zbyt wiele już uroniło się niewidzialnych łez

Niby w co i komu wierzyć dziś tak bezwzględnie mam!?

Zbyt wiele już uroniło się niewidzialnych łez