Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Tym razem wiersz nawiązuje do wierzeń Wikingów.

 

 

Wodną drogą podąży. 

Fal srebrzystych szlakiem,

dusza dotrze 

do krainy zmarłych. 

 

Łódź jest już gotowa 

o morski konungu. 

Ciała towarzyszy 

i stos na korabiu czekają. 

 

Słup dymu, 

coraz bardziej nikły, 

wyznaczy szlak wędrówki

ku Walhalli.

Opublikowano

@Nefretete Skoro masz tego typu zainteresowania to może coś jeszcze za czas jakiś wrzucę... Co do osób zainteresowanych tą kulturą i czasami... mam niejakie pojęcie.

Z racji Twoich zainteresowań, nie moglam sobie wymarzyć lepszego recenzenta. Bardzo dziękuję za czytanie i docenienie wysiłków. Okazuje się, że wiersz wypadł lepiej niż przypuszczałam. Pozdrawiam :)

Opublikowano

@Nefretete Owszem, kultura Słowian, Wikingów i paru jeszcze ludów egzystujacych równoczasowo, przenikają się wzajemnie. 

Scytowie to inna bajka i parę setek lat wstecz... oczywiście jakiś tam wpływ najazdu Scytów na nasze ziemie zapewne pozostał... Poza tym Slowianie w swoim pochodzie i ekspansji na zachód, mogli zetknąć się z potomkami tego ludu. Więc czemu nie :)

Opublikowano (edytowane)

@corival to podam ci przykład! Jak to możłiwe? że na polskich ziemiach odkryto osady Scytów,  ich całą garmażerkę!y, 

nie wydaje ci się to dziwne? Historia lubi płatać figle, wiesz?

Uciekam spać, bo za dwie godziny,muszę wstać do roboty.... - hahhahaa

Pewne chorobowe-:))

 

Pozdrowienia i spokojnej nocy

 

 

Edytowane przez Nefretete (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@Nefretete Leć się zdrzemnąć, a ja odpowiem. Później przeczytasz :) 

@Nefretete Jak to możliwe? To wręcz normalne. W epoce brązu Scytowie najechali południową część dzisiejszej Polski. To był nader krwawy najazd jak można przypuszczać (gród w Wicinie na przyklad). Co robią najeźdźcy na podbitym terytorium? Próbują się zakotwiczyć. Znanych jest więc póki co parę osad, również groby. Zapewne przeprowadzono szerokie badania interdyscyplinarne na co najmniej jednej z tych osad, stąd wiadomości o szczątkach i pozostałościach pożywienia. Pozdrawiam :)

Opublikowano (edytowane)

@corival

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Proszę:

 

Cytuję:

 

"

Pierwsze wzmianki źródłowe na ich temat pochodzą z VIII w. p.n.e. Pisał o nich Herodot w swoich Dziejach, ale również i inni.  Strabon, Pompejusz Trogus, Diodor Sycylijski. Wspominają ich źródła asyryjskie, a także Biblia.

Z najlepszych fragmentów dowiadujemy się, że byli ludem wyjątkowo wojowniczym, prawie nie zsiadali z koni, rodziny wozili w furgonach zaprzężonych w woły. Wypijali krew pierwszego zabitego wroga. Ze skóry i skalpów robili kołczany, rękawiczki i odzież. Uwielbiali sfermentowane mleko klaczy, a wszelkie przymierza zatwierdzali wypiciem krwi

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

. Oprócz tego mieli pić oni wino z czaszek pokonanych wrogów."

 

I to:

 

"Do V w. p.n.e. krzyż był symbolem życia, zdrowia i ochrony przed śmiercią, jednak po tym czasie stał się symbolem śmierci. Od Scytów i Asyryjczyków (legendarna królowa Semiramida pierwsza ponoć wpadła na pomysł ukrzyżowania, dokonując tego na królu Medii Ferno, jego żonie i siedmiu synach), przez Persów trafił dalej. Aleksander Macedoński po zajęciu Tyru kazał z wielkiej uciechy ukrzyżować 2 tys. mieszkańców. Przez Macedonię i Kartaginę zwyczaj ten trafił do Rzymu, gdzie stosowano go wobec nie-Rzymian i niewolników (kara została zniesiona przez cesarza Konstantyna Wielkiego)."

 

-:))

Edytowane przez Nefretete (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@Nefretete No właśnie :) Są to źródła starożytne, ale skoro już do starożytnych sięgasz, to warto wiedzieć, że to nie jedyne wieści dotyczące Scytów. Mieli bardzo rozwiniętą sztukę, zwłaszcza zoomorficzną, która znacznie wpłynęła na kolonie greckiego nadczarnomorza i sztukę tamtejszych Greków. To tak na przykład zupełnie :)

Opublikowano

@corival Nie wiem czy wiesz? Scytowie lubowali się również, w torturowaniu niewolników - na zasadzie wydobywania informacji. Używali do tego Strętw - takie rybki, które porażały prądem skazańców, będących w wodzie-:))

To też, taka ciekawostka-:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @violetta Napiszesz Nic dwa razy albo Księgi Jakubowe albo Knocking on the heavens door, lub ewentualnie Krzyżaków i nobla masz w kieszeni :)) No a potem nam stawiasz przez jakiś czas :)
    • Uroczo, klimatycznie :) Koresponduje trochę z jednym z moich ulubionych wierszy:   Wstyd   Nad łożem Niewinności wiotkiej i dziewiczej Całe chóry aniołów niewidzialnych wieją,  One dyszą w uśmiechu, w głosu jej słodyczy I w spojrzeń jej pogodzie świty zórz ich dnieją.    Anioły, Liliowością bladą idealne - Wstydów duszy wiośnianych... one nad jej skronią I wkoło jej kibici krążą niewidzialne,  I łona jej świetlanej pół-senności bronią.    I ducha jej kołyszą... stroją wdzięku czarem I przed wzrokiem natrętnych, co spojrzeniem plami,  Spuszczają rzęs zasłony... i przed Grzechu żarem Czystą postać śnieżnymi okryć chcą skrzydłami.   One Wieniec Mistyczny dla jej skroni plotą, Wplatają aureole w jasne jej warkocze - Anioły lśniące Gwiazdą Niewinności złotą... Biedne, smętne anioły, chociaż tak urocze!...   Bo ledwo miłość w sercu zatli się dziewiczym,  Po skrzydłach ich świetlanych dreszcze zgrozy biegą: I stąd ta trwoga drżąca, jak przed czymś zbrodniczym -  Przy pierwszym całowaniu ust ukochanego.   Gdy on zbliża się ku niej - one czujną rzeszą Już lecą, by bezbronnej jak przed wrogiem bronić... Gdy sięga do jej rąbków - jak na alarm spieszą Wstydem złoto-różanym nagość jej obsłonić.    I pasują się długo... przeciw chuciom rwącym Walczą z wrogiem w rozpaczy pełne drżeń i łkania I nareszcie w tym krzyku - w tym rozdzierającym Krzyku jej bezbronności - słychać ból konania...   Już padły podeptane... Już nad łożem ciemnym Zagasły cudne blaski... Tylko cisza głucha Szemrze jeszcze ostatnim tchnieniem ich tajemnym -  Tą ostatnią modlitwą ich nikłego ducha.    O świcie - smutek wieje z oczu jej - już mglistych -  Jak dym od zgasłej gwiazdy nad zamierzchłą tonią...  I nie ma już, o nie ma jej aniołów czystych I wieńca liliowego, z tą mistyczną wonią!   Bogusław Adamowicz    Twój wiersz zdaje mi się kobiecą odpowiedzią :)   Pozdrawiam :)   Deo
    • @violetta   Raczej bezmyślna głupota: nie ma pani żadnego prawa być agresywna wobec niewinnych osób - w świecie wirtualnym, a stosować agresję może pani tylko i wyłącznie wobec najbliższych - taka jest bolesna i okrutna prawda, niestety...   Łukasz Jasiński 
    • @Leszczym no wiesz, w życiu trzeba mieć szczęście, a ja jestem w czepku urodzona:) spadam na cztery łapy:) to mam szansę:)
    • @violetta Jeśli chodzi o Nobla słyszałem taką historię. Chcieli przytemperować jakiegoś pisarza. I obiecali mu Nobla. Pisarz się bardzo starał i prężył. Ale mu nawet nie powiedzieli przez całe jego życie, że nawet nie zgłosili o to wniosku. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...