Zgubione ramię (Venus z Milo)

[up72156]

         Zagubione ramię

 

Kto odnajdzie, bohater, ramie nadobne,

Abym mógł cierpieć, kształtem urzeczony linii.

Schowane w mule mrocznym, morskim grobie.

Boskiej bogini.

 

Barbarzyńca niepomny świętości świątyni,

Mury rozwali i postać zbezcześci.

Kochanką ziemi staje się bogini.

O cześć ci !!

 

Aż odnajdzie oracz, władający pługiem.

Zamiast w świątyni stawić, darem dla żeglarza.

Nadobnej staje się właściciel drugi.

Nieszczęście się zdarza.

 

Odzyskać pragnie tą, co z jego świty,

Neptuna mórz władcy, a z Parnasu ona .

By jej nie tracić, korab jest rozbity.

Ocalona.

 

O śmiałku morski, ramię odszukawszy,

Niech by świeciło, jak kibić jej w bieli.

Imię zapiszą twe w księgach na zawsze.

Radość czcicieli.

 

 

.

 

 

 

 

[corival]

@up72156 O, zgrabnie i na temat, i do tego w moich klimatach :) Spodobało się, również ten stylizowany rytm. Pozdrawiam :)

[up72156]

@Gosława

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Gosława

 

 

@Gosława @corival @up72156