Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Do młodości. 

Coraz bliżej matur, coraz więcej stresu, więcej niepewności.

Niepewności związanej ze wszystkim, bo matury to w końcu furtka do zupełniej innej rzeczywistości.

Tak nam mówią.

Zadecydują one o tym, jak będzie wyglądać nasze życie, nieprawdaż?

Czy pójdę na studia? Czy pójdę do pracy? Jak będą wyglądały moje wakacje?

Pytania kłębią się po głowie.

To wszystko stresuje.

Obraz w mojej głowie jest wyklarowany na następny miesiąc i nie dłużej.

Nie wiem nawet gdzie iść, bo jakie jest moje powołanie?

Czy to nie jest życie każdego nastolatka?

Przepełnione niepewnościami i zagubieniem. My chcemy się w końcu bawić, a każdemu z nas zakłóca to inna troska. Jednym finanse, drugim rodzina, trzecim zupełnie inna wartość.

My nie możemy żyć, jak chcemy, mimo bliskiej dorosłości. Żyjemy pod kloszem społeczeństwa.

Nie radzimy sobie w dorosłym życiu, ponieważ skutecznie bronią nam go poznawać.

Śnimy na jawie, ale tylko w swojej głowie.

Zapatrujemy się w coraz to nowsze kompleksy i próby pozbycia się ich.

Odkrywamy nowe rzeczy, lecz są dla nas zakryte.

Wszystko wkoło się zmienia, ale nie zmienia się u nas.

Brakuje nam stabilności, pewności i wsparcia.

Zabijają naszą osobę, ale bez wykroczeń.

Dorastamy i widzimy nasze martwe marzenia, szary dzień za oknem.

Przemija to wszystko tak szybko, aż budzimy się w fotelu na ganku, widząc śmierć zaglądającą przez nieśmiertelną duszę.

I co mamy zrobić? Czy nam odpowiesz?

Opublikowano

@karine Napiszę tobie. Przede wszystkim, z wielkim szacunkiem dla młodego pokolenia, mogę śmiało powiedzieć, że nie upychałaś treści w liro! Ale i mi miło, że mogę poczytać młodego adepta sztuki, jakim jest poezja, jego emocje, jego przemyślenia, i jakiś grant, który daję nadzieję przyszłości!

 

Pozdrowienia i powodzenia

Opublikowano

@karine Czy to aby na pewno jest wiersz? Nie znam się jednak zbyt dobrze, więc porzucę tę kwestię.

Jakkolwiek jest, rozterki około maturalne są mi znane, więc wiem jak to jest ;) Zapewniam Cię także, że już starożytni młodzi narzekali na dorosłych, a dorośli na młodzież, więc nie jest to jakoś specjalnie odkrywcze.

Póki co zmobilizuj się i zdaj maturę. Później się potoczy :) Pozdrawiam :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Hej, Karine. Spodobało mi się więcej użytych przez Ciebie sformułowań, ale to zacytowane jest najmocniejsze. Co innego władza rodzicielska nad nieletnim i jakiś ogólny patronaż dorosłych, ale tu jest ogrom pretensji. Pamiętaj, że dorośli często się zwyczajnie boją i troszczą, nie są wrogami. Mam nadzieję, że takich masz wokół. Powodzenia na maturze!

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Berenika97 tak pięknie zawsze piszesz o moich wierszach  Jestem Ci bardzo wdzięczna  Bardzo dziękuję  Niezmiernie mnie to wzrusza  Uściski

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @MIROSŁAW C. Najciekawsze jest tu to, jak wielka historia staje się lokalną anegdotą i jak patos polityki zamienia się w wino zakopane w ruinie kościoła. Przestrzeń historii przekształca się w mit historii stygmatyzowany drobiazgami i kadrami pamięci. Ten wiersz nie opowiada o zwycięstwie ani porażce wielkich procesów historii, tylko o przeróbce pamięci w codzienność.
    • @m1234  Połączenie fizyki z poezją w tym wierszu jest fenomenalne. Pozdrawiam,
    • @Amber Wielu rzeczy nie wiem, ale wiem że pisarz Stefan Zweig, austryjak, był swego czasu bardzo popularnym i poczytnym pisarzem. I wiem też, choć mega dużo nie wiem, że on akurat napisał autobiografię, po której nie miał siły się wręcz podnieść. I wiem też, bo przeczytałem tę jego autobiografię, że o tyle tego nie rozumiałem, że tam nie aż tyle nazwijmy to złych rzeczy było napisane. Jakoś może zbyt pobieżnie, jako przeciętny bardzo czytelnik, nie umiałem wczytać się w ten bagaż emocji. Książkę jak przeczytam mogę nawet podesłać. 
    • każdy ciepły powiew otula tęsknotą za latem wszystkie nasze rozmowy gasną w poszumie słuchawki tak chciałabym zatrzymać przez chwilę myśli nieskończoność u ciebie świat bieli się jasnością słońca po mojej stronie kratery księżyców górują ponad horyzontem tylko gdzieniegdzie zagubione jaskółki pikują w dół na urwanie głowy kiedy się spotkamy pokażę ci miękkie od światła korony drzew i błękit tęczówek w których toniesz ilekroć opadasz zmęczony spróbuj mnie oswoić nim końcem palców dotknę skroni od dawna już kształty moich lęków nie przybierają postaci stałej roją się one w zagłówkach łóżka i tam dogorywają stłumione  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...