Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Piękne pożegnanie.

Linus
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Linus

Linus

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Worek śmieci

leżał przy drzwiach.

 

On i Ona.

Stali

przy niebieskiej ścianie

i płakał.

Nikt nie ostrzegał

nie było syren

nie było pomocy.

Był tylko On

i Ona.

Już obca.

Wszystko przyszło szybko i

skończyło się

szybko.

Ostatnimi słowami nie było

Miłość lub

Kochanie.

Nie było

żegnaj

lub chociaż dziękuję.

Było tylko pytanie

Czy

Wyniesiesz

Śmieci

???

Wziął je

i

wyrzucił.

Ciągle słyszy 

huk

w kontenerze.

Jak uderzenie pięścią

w ścianę.

Dźwięk przegrany

i samotny.

Spojrzał jeszcze w jej 

okno.

Światło świeciło

lecz ta latarnia

nie była już jego.

 

Czasami jest blisko

przeszłości 

i patrzy

tam wysoko

na dziesiąte piętro

i słyszy jedynie

pustkę.

Nie potrafił 

jej wyrzucić.

Ona żyła

utopiona pod plastikiem i szkłem

pod papierami i kartonami

pod łzami i smutkiem

za tym co

nie nadeszło.

Nigdy.

 

Żegnaj

i wyrzuć

śmieci.

 

Edytowane przez Linus (wyświetl historię edycji)
1

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • viola arvensis
      Jesienią…

      Przez viola arvensis · Opublikowano

      @Kamil Olszówka Czesc i chwała bohaterom! Piekny wiersz. Zostawiam szczery  podziw

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Berenika97
      Pieszczoty mogilnych kochanków

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Simon Tracy W trumnie umieszczasz parę kochanków w wiecznym uścisku, co dodaje tej śmierci swojego rodzaju romantyzmu. Spotkałam się z tym pierwszy raz. Ale szczególnie poruszająca jest druga część, gdzie sen z ukochaną kontrastuje z przebudzeniem "do zimnej jak lód" rzeczywistości. Ostatnie wersy (dotyczące broni) są dla mnie wyjątkowo trudne — sugerują możliwość samobójstwa, co całemu wierszowi nadaje bardzo ciemny wymiar. Ogólnie tekst jest piękny.
    • bronmus45
      - cie choroba ..!!!

      Przez bronmus45 · Opublikowano

      ~~ Jarek i Karol dzisiaj w Zimowie - po co przybyli? Zaraz odpowiem .. Kupili narty - liczą na śnieg, tego tu nie ma - był, ale zbiegł; czyli stopniał i spłynął .. Obarczyli więc winą obecnie rządzących - bo to ponoć przez nich, mamy okres gorący pomiędzy Polakami .. Czy to jest prawdą? Odpowiedzcie sami i .. czy śnieg od tego topnieje?!! Skomentujcie szybko .. bo mnie krew zaleje!! ~~
    • Berenika97
      własna rama

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @lena2_ To piękny wiersz! Czytam to jako rozmowę z sobą – między tą częścią nas, która chce wolności i rozwoju, a tą, która wie o naszych ludzkich ograniczeniach. Wiersz ma też lekkość – jest lakoniczny, ale wiele mówi.
    • Berenika97
      Śnienie

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Nata_Kruk To piękny wiersz o twórczości, melancholii i przemianie emocji w sztukę. Smutek i niepewność przechodzą w pracę rąk, gdy abstrakcyjne uczucia stają się namacalne — kolory na palecie, pociągnięcia pędzla. Jest kontrast w tym wierszu. Na początku wszystko jest statyczne, szare, zadumane — jesień, szarość, a potem pojawia się ruch, energia: "wybudzam farby", "sztaluga pląsa", uśmiech. To nie jest ucieczka od smutku, ale jakaś transformacja go w coś. Pytanie na końcu — "czy zechcesz teraz ramkę dorobić?" — jest super nieproste i genialne.  To pytanie o ukończenie, o wypełnienie, o krok dalej. A może i o to, czy w ogóle mamy prawo „dokończyć" rzeczy niedokończone? Pewnie znowu za bardzo kombinuję - wiersz piękny i mądry. :))

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...