Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Bez podstawy doświadczeń

Nefretete
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Nefretete

Nefretete

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

 

Stój mocniej na ziemi, znajdź grunt pod nogami.
Trwaj! 
Dłonie wyryły grzbietowi trzymanej butelki;
zimnice twych żył, splot języków rozciągał gumę
czerwonych dywanów, związał środek bólu i pęk.

 

/ coraz cieńszy i cieńszy /

 

Ciepłe serca wystrzeliły z proc, strzaskały szklanę
zderzeniem głów - mimo ran ostatnia kropla
przetrwa pyłem. Szczęście rozeszło się oparami,
gwintem uleciało, wraz z wspomnieniami opada
.
.
.
.
Nowa zasłona się kreuje, nowe szkiełka świecą

 

Może czas najwyższy pozbierać je; chwyć wieko 
budulcem, nie podstawą - z góry spójrzmy tylko
w firmament: burzyć czy wskrzesić? Zdecydujemy

 

Na koniec - nie ma końca!

 

 

Edytowane przez Nefretete (wyświetl historię edycji)
4
Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

@Nefretete Jeszcze "się głów"  "wskrzesić" no i tu nie wiem, ale chyba "ze wspomnieniami" przepraszam to nie czepialstwo. Lepiej, żeby dobrze było. Pozdrawiam.

Nefretete

Nefretete

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

@Dag Tak jakoś obrazowo to wyszło-:)

Miewam czasami takie tendencje, by treść wiersza nie była do końca czytelna.  Chociaż jest! Różnie można  interpretować.

Dziękuję!

Co do czarownic-:)) lubię ich miotły -hahaha

 

@emwoo Czyli wychodzi na to, że pozytywnie stuknąłem się z gwiazdami -:))

Dziękuję! za słowo.

Pozdrowionka

1

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Berenika97
      kolce

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Jacek_Suchowicz nie daję kolców  abyś się ranił ale po to,  byś wiedział,  że mam się czym bronić nie chcę budować  czegoś z pozorów zbuduję od nowa  tak  ale z tego  co sama wybiorę   Bardzo dziękuję!   
    • Poezja to życie
      To jeszcze nie czas

      Przez Poezja to życie · Opublikowano

      Łzy zostaną  Miłość odejdzie    I zostanie tylko  Serce rozdarte na pół    A potem wstanie  Nowy dzień    I wiara uleczy  Ból i pustkę    I jeszcze parę  Innych rzeczy...
    • Berenika97
      kolce

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @MigrenaBardzo dziękuję! Myślę, że "po swojemu" będę lepsza jako człowiek. Dobroć jest pięknem:) @Nata_KrukBardzo dziękuję!  Masz rację "kolce" to słowo z wieloma możliwościami. :) @Alicja_WysockaBardzo dziękuję! Ja rzadko pokazuję swoje pazurki, może za rzadko? Czas to zmienić?

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @RomaBardzo dziękuję! Masz rację, chciałam, aby był trochę feministyczny, aby kobieta miała odwagę się bronić. :) @MigrenaBardzo dziękuję! Poprawiłeś mi humor! @Waldemar_Talar_TalarTak czasami bywa, że kobieta nie chce męskiego "błogosławieństwa", bo w sobie "kolce nieposłuszeństwa". Bardzo dziękuję! 
    • Maksymilian Bron
      Miłość i jej zła siostra

      Przez Maksymilian Bron · Opublikowano

      Kocham przy Tobie milczeć, tulić się do Ciebie, jakbym nie miał matki Nienawidzę ciebie słyszeć, dotykać cię to kara za odwrócony krzyż Kocham Cię tak mocno, że wsiadłbym z Charonem do łódki, aby przebyć cały Styks, lecz nie odwrócę się   Nienawidzę braku gracji, twej krwi i wersów pełnych łoju do mnie Kocham Twoje rady, głos Twój prowadzi mnie do wyjścia z wykrotu Nienawidzę cię za dyby, które gruchocząc mi kolana, podłączyły thymatron na apetyt życia, opluwając mnie w lochu   Kocham Cię tak, że nieważne jest, czy pachniesz zmierzchem, trawą po ulewie, smogiem czy obłokami z szarego mleka Nienawidzę cię, bo gdy spałem obok ciebie, ukradłaś mą lirę i biografię Orfeusza Kocham Cię tak mocno, jakby wszechświat zmniejszył się do naszych objęć, a czas zdziwił się, że zegar nie tyka, wszyscy byli w pracy, a myśmy wybrali wagary od życia   Zła siostra Miłości w końcu się poddała Biegniemy tą plażą, już się nie chowając Igła magnetyczna odszukała zorzę i dziewiczą dróżkę, życie Nam zwracając, lecz…   czy to wszystko nie było tylko w listach naszych, mirażach o kąpieli w Gangesie młodości i czy zaraz spoceni nie otworzymy spojówek, budząc się przy złej siostrze Miłości?
    • Witalisa
      Szepty poranka

      Przez Witalisa · Opublikowano

      @aniat. Ładnie się to harmonizuje: nastrój – dźwięk – obraz; szkoda, że odpuściłaś w rymy w ostatnich wersach, cztery mogłyby się zgrać.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...