Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

  • beta_b zmienił(a) tytuł na Prosta piosenka, że jestem Twoja
Opublikowano

@Leszczym Oj tam, nie podziela zdania, chyba bywa przestraszony, że coś baba może chcieć.

 

Kiedyś starałam się pisać najprostrze, ubogie w słowa teksty, żeby być zrozumiana. Potem było mi wszystko jedno, jakich słów użyję, a jeszcze potem, czy przekażę co chcę przekazać. Ale najlepsze jest jednak samo pisanie. Ciepło pozdrawiam, bb

Opublikowano

 

I can't tale the on and off thing
I'm oh so lonely inside so I sing
Wanna be loved
Not for who you think I am
Nor what you want me to be
Could you love me for me? ;)

 

 

 

 

Opublikowano

@8fun Ooo! Czy mógłbyś mnie za mnie pokochać? Mogę, za siebie i za Ciebie, nazbierałem zapasu na zimę a potem zobaczymy. 

 

Dziękuję za nawiązanie, nieco zmieniałam trajektorię myśli, żeby się coś działo. Tekst też zmieniam, ewoluuje. ;) bb

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

 

Czy kochałabyś mnie za to, kim jestem, czy za to, kim mógłbym być, za to, kim byś chciała bym był?

 

Czy kobieta może pokochać faceta w timberlandach za to, kim jest — wmawiano mi, że to możliwe a później się okazało, że jestem w procesie urabiania, na kogoś, kim nie jestem.
Cóż dziewczyno, tak wiem zaczynam dzień od skręta, głośnej muzyki, znikam bez słowa, przez inne kochany, ale taki byłem, gdy mnie poznałaś, takiego pokochałaś, wiec jak możesz powiedzieć "zawiodłam się"?  ;)

 

Miłego dnia :) (u mnie słonecznie)

 

Opublikowano

@Arshenick Dziękuję za lekturę i ślad pod tekstem. 

 

@8fun kochać można "za teraz i teraz". Nie wiem gdzie będziesz kiedyś i czy nam po drodze. Zawód mam czuć za co? za swoje wyobrażenia? Co masz z tym wspólnego? Odpowiadam za swoje myśli a ty za swoje. Spotykamy się we dwoje i sprawdzamy co się może zdarzyć. Nie jesteś mi synem, żebym chciała/mogła Cię prowadzić. Jakbyś śmiał mi szlak wytaczać? z drogi staczać. Tylko wolna wola służy zdrowej miłości. 

Moja droga - moja, Twoja będzie Twoja,

jeśli blisko biegną, cała w tym nagroda. 

 

Garść refleksji w odpowiedzi, miłego dnia, u mnie też słońce. bb

 

Opublikowano

@beta_b Bardzo nowatorska konstrukcja, sprytnie to sobie wymyśliłaś ;D Domyślam się, że miało to zagrać tak, że zwrotki piosenki paradoksalnie miały stanowić drugi plan, a właściwą akcją wiersza są fragmenty dopisane kursywą - jeśli tak, to na mnie zadziałało ;D

Jestem zachwycony!

Opublikowano

@error_erros zmieniałam w trakcie postać wiersza, ale komentarz na biało miał otworzyć czytelnika i rozmowę.

Wiersz jest; coś tam brzmi prostego, równego, bez skupienia można go czytać. Wygładzony tynk, ze szlaczkiem w rymie. Na pierwszym planie kursywa. Nie spodziewałam się dobrego słowa od Ciebie. :D bb

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

W reakcji na dobry wiersz należy spodziewać się dobrego słowa ;>

Opublikowano

@Dag wolę skromny realizm niż barwną iluzję, bo to iluzje podtapiają najbardziej. Wychodzi potem człowiek z relacji, jak bagna, zdziwiony, rozczarowany. A po co?

Ściskam Cię Dag ciepło, bb

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Spójrzmy w przeszłość — czy zdarzyło Ci się zakochać w postaci podmienionej przez miłość? Czy ta osoba Cię zdradziła, okłamała, przestała Cię kochać, bo pokochała kogoś innego? Czy ta osoba nagle się zmieniła, czy była taką zawsze, a Ty tego nie widziałaś, bo przeszkadzały Ci miłosne okulary? Miłość oślepia, podmienia obrazy, zatrzymuje przyspiesza czas, bałagani i nie interesuje jej to, kto po niej posprząta. Druga sprawa, sami zainteresowani pomagają w tym oszustwie — najlepsza wersja "ja" na początku itd. Więc jeśli miałbym taką możliwość, wybrałbym Twoją przyjaźń, nie miłość :) Pomimo tego, co napisałem życzę Ci zakochania, gdyż to, co niedobre dla mnie, dla Ciebie może...

 

:)

Edytowane przez 8fun (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zerknęłam na edycję, trochę się całość zmieniała, ok. po to ta opcja.

Cóż mogłabym dodać od siebie... chyba nikomu nie udało się wykuć szczęścia całego życia,

bo podobno kujemy tylko szczęśliwe chwile, ale dla nich, na pewno warto żyć.

Zakochanie się, to przecudowne uczucie... trwaj w nim.

Pozdrawiam.

Opublikowano (edytowane)

@Nata_Kruk Równe zwrotki w tekście tworzą drugi plan do białej kursywy. Zwrotki mogłyby brzmieć: pitupitu. Jakoś się tłumaczą, ale nie zatrzymują. To kursywa staje się istotna. Podobnie rzecz może mieć się z za/kochaniem. Życie się mieli w swoich problemach, znanych każdemu najlepiej, ot takie pitupitu, w tle codzienności. I tylko czasami wyłania się z nich żywa relacja z drugim człowiekiem - wyspy szczęśliwe; jak tekst prozą. Dziękuję Natko za obecność. bb

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Od tego jest weryfikacja rzeczywistości :D

Tak to się nie znam. 

Jeśli przyjaźń od miłości różni tylko pociąg fizyczny - to tak, jest kolizyjny. 

A jeśli pożądanie wyseparować od miłości, realizować niezależnie, to czy przyjaźń wystarczy?

 

Gdybym była taka mądra

jak w tych wersach,

nie robiłabym specjalizacji z kłopotów w relacji

ale może była pierwsza 

w przecinkach czy case'ach. 

Edytowane przez beta_b (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Wszytko, jest takie proste, gdy nas nie dotyczy ale gdy dopada nas miłość
gdzieś ta cała mądrość znika. Co zrobić? Pozostaje doradzanie innym ;)

 

 

Nie, przyjaźń od miłości różni zazdrość np. gdy twoja kumpela, umówi się na randkę z fajnym chłopakiem, będziesz szczęśliwa jej szczęściem, ale gdybyś ją kochała pewnie byłabyś zazdrosna. Druga sprawa, przyjaciela nigdy nie okłamałem a w miłości kłamię jak najęty ;) 

 

 

Prawdziwa miłość to taka, z której zrezygnujemy z miłości (weryfikacji). Jest to akt, na który stać niewielu. Kocham cię ty mnie też, ale moja miłość cię niszczy, wiec rezygnuje z niej świadomie pomimo tego, że cię kocham i nikogo innego pokochać nie potrafię. Opisałem to w tekście, który załączam. 

zanim usłyszałem świst topora
spadającego na moją szyję
powiedziałem do kobiety stojącej najbliżej

Madame zrób krok do tyłu
gdyż tocząca się głowa
może zabrudzić twoją białą sukienkę
a jest tak czysta i niewinna


 

 

 

 

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Tylko co ma do tego AI? AI będzie tak funkcjonować, jak ją zaprogramują ludzie, a ci oczywiście zrobią to zgodnie z jakimiś wzorcami. Pytanie - jacy to będą ludzie i w jaki sposób wychowani. A to, że koncepcje wychowawcze się zmieniają, nie ulega wątpliwości, odkąd potrzeby jednostki zostały postawione ponad potrzeby wspólnotowe. Sztuczna inteligencja nie stoi jednak w kontrze do czegokolwiek, odzwierciedla tylko bieżący stan rzeczy. Oparta (głównie) o modele językowe, operuje jedynie na systemie kodów i znaczeń. To my ją 'wychowujemy', jeśli można to tak nazwać,  ucząc pewnej struktury, odzwierciedlającej mniej więcej naszą logiczną percepcję, nasz aparat pojęciowy. AI nie rozumie rzeczywistości jako czegoś ciągłego, zmieniającego się pozostającego w ruchu, ewoluującego zrelatywizowanego, tylko jako zbiór stałych elementów, które zostały wprowadzone do bazy danych i w ich obrębie się porusza. A elementy te już wprowadza człowiek, który może być dobry lub zły, głupi lub mądry, mieć rozwiniętą wyobraźnię lub nie, rozległą lub wąską wiedzę.... No i trzeba jeszcze dodać, że AI jest - na razie - tworzona do realizowania określonych zadań, co pokazuje, że człowiek jednak chce pozostać wolny i zrzucić na nią to, czego wykonywanie go ogranicza. Odszedłem trochę od tematu, a zmierzałem do tego, że AI będzie w stanie 'widzieć' różnice', o których piszesz, jeśli tego zostanie nauczona.  Chyba, że chcesz powiedzieć, że sam czujesz się trochę taką sztuczną inteligencją, bezdusznie programowaną do pełnienia określonych funkcji  narzuconych przez zewnętrzny, techniczny plan, a nie dzieckiem wychowywanym do samodzielnej realizacji siebie, w zgodzie z tym, czego AI jeszcze nie posiada (wolna wola, samoświadomość).
    • Na pierwszy rzut oka ma to być coś sonetopodobnego. Ale popłynęłaś po tym jeziorze... w szuwary, Środki artystyczne zostały dobrze dobrane. obrazy są plastyczne, żyjące, z łatwością poddają się wizualizacji. Tymczasem forma sprawia wrażenie bardzo nieudolnie skleconego pancerza, w którym wiersz się dusi i dogorywa, a to przez nienaturalne inwersje, a to przez brak rytmu, a to przez pokracznie poprzekręcaną gramatykę. W ten sposób od razu pokazujesz czytelnikowi wszystkie słabe miejsca, gdzie nie umiałaś sobie do końca poradzić z językowym budulcem. Niech będzie to zwykły, wolny wiersz, który uwolnisz z tego stylistycznego żelastwa, a jeśli koniecznie upierasz się przy sonetach, to trzeba więcej treningu, bo tu już 'intuicyjnie' się nie da.
    • Kluczowe pytanie - co to znaczy 'lirycznieć'?  Życie staje się poezją, to oczywiście wynika samo z siebie, ale interpretacja utworu musi wyjść poza zwykłe ubarwianie, upiększanie. Wpisanie wspólnie przeżywanego czasu w wiersz zdefiniowany jako określona struktura, ma charakter o wiele bardziej brzemienny w skutki. Liryka jest przede wszystkim poszukiwaniem formy dla emocji, a jakie to ma konsekwencje dla bohaterów lirycznych? Jeśli ich doświadczenia zostaną przeniesione w rzeczywistość metafor, wówczas okaże się, że współdzielenie codzienności jest zarazem tworzeniem jej tak, jak poeta tworzy swoje dzieło - budowaniem sensu (życia) poprzez indywidualizację tego, co ogólne i nieokreślone. Np. we fragmencie ze sklepem - wszyscy tam robią zakupy, ale dla bohaterów nie jest to zwykłe wyjście do sklepu, bo liryka tak manipuluje percepcją, aby mieli poczucie, że chodzi o coś zupełnie innego. Realność staje się umowna,  jej poszczególne elementy mają być tylko nośnikami czegoś, co istnieje jedynie w świadomości i  osób mówiących w wierszu. Upraszczając - lirycznieć to budować rzeczywistość i kod, który ją na nowo zdefiniuje (niekoniecznie werbalny), zgodnie z tym, jak w niej chcą funkcjonować bohaterowie wiersza, czy jak to sobie - wspólnie - wyobrażają.
    • Zastanawiająca przypowieść, w której prosta obserwacja przechodzi w trafną ekstrapolację. Gwarowa 'śleboda' dodaje wierszowi ciekawego smaku.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Porażająco głęboka refleksja na tle nieistotnej reszty.   Ale dam lajka, bo moc tej cząstki rekompensuje wszystko inne.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...