Improwizacja

[kempa]

Ile sztuki jest w sztucznością owianych ambicjach
Mierny teatr, ludzie toną w lustrzanych ekshibicjach
Prym dzierży brak emocji, kontrastu dopełnia dumna poza
Ryk przechodzi w szept, twarzą mediacji stała się mimoza
Oszlifowanego diamentu blask zachwyca w mrocznym otoczeniu
Wy nie patrzycie już na szlif, a w jakim wytwór leży położeniu 
Iluzją stał się charakter, w garderobie tkwi samopoczucie
Znieważony został trud, zlekceważone oddane w tym uczucie 
Abstrakcją stało się być takim jakiego od nas każdy oczekuje
Czy warto oczekiwać od kogoś tego samego co nas usatysfakcjonuje
Jakby prawdą jest że, kurz z ramki można zetrzeć zwykłą szmatką
Ale szmat czasu nie zetrze tego co tworzyłeś nocami nad kartką

Edytowane 24 Czerwca 2021 przez kempa (wyświetl historię edycji)

[Michail]

Ciekawie zaimprowizowany utwór. ☺ Czy jednak potrzebne są inwersje w siódmej i jedenastej linijce?  Zbędnym zdaje się "Wy" przed "nie patrzycie", a w czwartym wersie od końca "było, że " powinno zastąpić "jest że,". Świetne zestawienie "szmatka"/"szmat" i doskonała pointa. ☺  

Pozdrowienia.