Reinkarnacja

[Klaudia Gasztold]

 

sprawnie operujesz

złotą magią kamuflażu

w pełni jedności

trudnej do pojęcia

 

wysiadłam z łódki

mając na sobie białą sukienkę

wiatr unosił lekkie włosy

próbując spleść je w warkocz

 

melodia fletu doprowadziła stopy

jak zwykle perfekcyjnie do celu

zbliżyłam  się do dębu

stoi na środku wielkiego lasu

od ponad milionów lat

jest starszy od gwiazd

które niedawno

wypatrywałam z okna

 

zza drzewa wyszedłeś

z dumą na twarzy

bose stopy nie czuły zimna

pod wpływem Twojej obecności

 

nawet lód nabiera rumieńców

gdy jak zawsze na nie spojrzysz

jak na wszystko z niepojętą miłością

 

zamieniając kilka słów z Tobą

zapragnęłam zostać

lecz łagodnie a jednak stanowczo

odprowadziłeś mnie wzrokiem

na pokład drewnianej łódki

 

posłusznie wsiadłam

odpływając tęskniłam

z każdym uderzeniem fal

coraz mocniej

 

słyszę wjeżdżajàce na salę łóżko

czyjś bolesny krzyk radości

wpływam w słoneczne światło

biały blask lampy

 

i kolejne ciepłe dłonie

następnej ziemskiej

mojej matki

 

Klaudia Gasztold