Łódki

[Klaudia Gasztold]

stanęłam obok siebie

delikatnie gładząc dłonie

głowa skierowana ku północy

 

księżyc góruje na nocnym niebie

kilka gwiazd

zza mgły spogląda

to na mnie

to na Ciebie

 

jak leżysz śniąc

o smukłych drzewach

między którymi spacerowaliśmy

w letnie i zimowe dni

 

nie mogąc oderwać wzroku

od zamkniętych powiek

wiem że jutro je otworzysz

by ponownie analizować labirynt życia

 

moja łódka podpływa do okna

łódka z kory wystrugana

napiszę list do Ciebie

mlecznymi skrawkami chmur

tylko one wiedzą ile wypłynęło łódek

gdzie jest teraz

Twojej łódki cień

 

nie bój się

będę na jej pokładzie

wspólny rejs w zaświatach

kolejnym rozdziałem

romantycznej poezji

w kalejdoskopie myśli

 

Klaudia Gasztold

[Justyna Adamczewska]

@Klaudia Gasztold Cześć. Przede wszystkim nieco za mała czcionka, trudno się czyta. 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tutaj "Twojej" napisałbym małą literą. 

 

Bardzo delikatna ta łódka, ale i tak daje cień, jak wszystko. I JESZCZE CIEKAWE JEST TO:

 

Pozdrawiam J.