Zgłoś

@Tectosmith  @violetta U mnie w Kanadzie śnieg i rzeka ścięta lodem, a krajobrazy jak u Dziadka Mroza. Odpowiednie buty i w drogę.:) @Tectosmith Miło że czytasz.

@Berenika97 Ten wiersz jak słusznie zauważyłaś, posiada elementy odwróconej modlitwy. Jest zupełnie przeinaczoną prawosławną wersją Ojcze Nasz, oraz cerkiewnych psalmów.  Jak widać wieki i pokolenia mijają a w Rosji nadal duch carskiej opriczniny i czerwonego terroru ma się jak najlepiej i nigdy nic się nie zmieni w tym temacie. Ale kto się pod pręgierzem chował to i pod nim umrzę. Natchnienie do napisania tego wiersza, wziąłem z debiutanckiej płyty "Litourgiya" jednego z moich ulubionych zespołów Batushka. Początkowo nawet myślałem by stał się piosenką ale zostało jak jest. @jeremy Początkowo wiersz miał mieć stylizację psalmu lub bluźnierczej modlitwy z epoki caratu Iwana IV Groźnego. Potem stwierdziłem, że w zasadzie każdego z przywódców Rosji może oprócz Gorbaczowa i Jelcyna, można by uznać za takiego krwawego cara. Znam psalmy cerkiewne i modlitwy oraz język starocerkiewnosłowiański więc nie tak trudno było mi poprzestawiać wersy i dodać coś od siebie.  A za natchnienie służyła mi płyta Bathushki - "Litourgiya".

@Amber dziękuję, tak mnie naszło ;)  Pozdrawiam

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Leo Krzyszczyk-Podlaś a trwam :) Pozdrawiam @jeremy dziękuję zawsze mam dylemat z tą interpunkcją :) Pozdrawiam @Waldemar_Talar_Talar bardzo dziękuję Także pozdrawiam

2. Przed burzą   1.   Nie było błyskawic. Tak zwykle zaczyna się koniec świata.   2.   W Macedonii król, co mierzy ziemię krokami żołnierzy.   3.   Grecja — stara dama, wciąż maluje twarz, choć już po uczcie.   4.   Ateny przemawiają. Nikt ich nie słucha, bo mówią wszyscy.   5.   Zrodzeni w chwale, Tebańczycy teraz tłuką garnki.   6.   Filip gra w kości. A Grecy spierają się, kto rzuca pierwszy.   7.   Z północy schodzą nowi pasterze — z włóczniami zamiast kijów.   8.   Nie będzie kroniki. Bo kto chce słyszeć, że to dopiero początek?   cdn.

@Berenika97 Armia jak morze. A człowiek i tak zostaje sam przed ciosem.   Temat samotności przewija się rzeczywiście przez cały utwór i sposoby mnie lub bardziej udane radzenia sobie z nią.   Odnośnie lapidarności w utworach, to moim pierwszym tomem poezji przeczytanym w całości był Z. Kubiak "Grecy o miłości , szczęściu i życiu: epigramaty z Antologii Palatyńskiej". Dawne czasy :)   Przygodę z pisaniem poezji zacząłem od tworzenia haikupodobnych miniatur. Dopiero z czasem zacząłem je łączyć w ciągi narracyjne.    Pozdrawiam