(uwierzyć)

[beta_b]

Nie powiem, że mam cienką skórę;
mam grubą na tyle, że nie przepuszcza światła,

może dlatego tak trudno uwierzyć,
że jest coś innego.
To jakby spaść z ziemi głową w dół,
stoczyć się na drugą stronę.
Przebić się przez worek owodniowy.
Jak uwierzyć, że ziemia nie jest płaska,
a płuca zaczną nagle pracować.
Co musi wypchnąć we mnie człowieka,
aby się urodzić.

 

 

Edytowane 7 Marca 2021 przez beta_b (wyświetl historię edycji)

[violetta]

świetny wiersz

[beta_b]

@valeria Dziekuję Ci za słowa. Tekst może być hermetyczny/ niezrozumiały. Od kiedy pojęłam, że ludzie myślą w różny sposób, na co innego zwracają uwagę, przestałam się denerwować; kiedyś jak dziecko, robiłam projekcję. Dziś jestem duża. 

Pozdrawiam, bb

[Lahaj]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Raczej większa :-) nie popadajmy w skrajności 

[beta_b]

@Lahaj Hehe, ale nie pada o czym ona pisze (?), to się nie wtrącam. :D

Fakt, znam starszych, większych i mądrzejszych; dla nich duża nie jestem. 

Z drugiej strony mam tyle prostych rynowanek, że czasami się w nich duszę. Dzięki za odwiedziny, bb

[Lahaj]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ja wiem :-)

jak już mam coś powiedzieć to powiem, ze podoba mi się przewrotność 

lub 

 

pozdro

[beta_b]

@Lahaj na szczęście dziecko w łonie/ssak/ptak/gad/płaz/owad nie zastanawiają się (?) czy/jak przeżyją na zewnątrz ciała rodzica/jaja.

(Coś je musi w porę pchać).

Reguluje to instynkt i natura; warunkami, ilością osobników czy opieką nad młodym. bb

[Lahaj]

@beta_b Ok:) w gruncie rzeczy piszemy o tym samym. Nie lubię odsyłać do swoich wierszy w komentarzach ale chyba lepiej tych mechanizmów nie zdarzyło mi się ująć.

Tak mi się przypomniało. Pozdro.

[_M_arianna_]

@beta_b

 

 

Skomplikowana treść utworu z trudną puentą.

Wyobrażanie sobie ważnego w życiu zdarzenia. 

Żeby być.