Płaczące okiennice smutne drzwi

[Waldemar_Talar_Talar]

gdy wieje wiatr

okiennice płaczą

gdy pada deszcz

drzwi są smutne

 

bo ten stary dom

choć zapomniany

ciągle jest sobą

wciąż żywy 

 

rozmawia o byłym

które kiedyś go

odwiedzało było 

zawsze  miłe

 

lubiło niebo pełne

gwiazd świerszcza

który wesoło grał

sowy szemranie

 

kochał ranne mgły

które rankiem go

odwiedzały

uśmiechając sie 

 

 

Edytowane 20 Lutego 2021 przez Waldemar_Talar_Talar (wyświetl historię edycji)

[iwonaroma]

Im starsze domy tym więcej mają w sobie duszy... 

[duszka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Miałam takie skojarzenie, że my wszyscy też jestesmy takimi (starzejącymi się, a jednak wciąż zywymi) domami.., że może w przenośni pisałeś własnie o tych z nas, którzy też w opuszczeniu i samotności nadal kochają świat i życie...

 

Delikatny w wymowie i nastrojowy wiersz :) Pozdrawiam.

[Waldemar_Talar_Talar]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Witam - zgadzam sie z tym co napisałeś w ich tylko czar...

                                                                                                   Pozdr.

Witam -  chyba tak jest  - mają duszę to fakt..

                                                                                Pozdr. uśmiechem.

                       

Witaj -  piękny komentarz z prawdą w sercu - dziekuje i pozdr.

@Natuskaa - @Ewa Witek - @huzarc - 

@opal - @Franek K -  dziekuje wam serdecznie.

 

[Waldemar_Talar_Talar]

@Dag - dziekuje -