Drabble↔Puenta

[Dekaos Dondi]

Puenta.

 

Nagle w nią uwierzyłem.

 

Całym sobą, choć nie mogę jej dostrzec.

 

Coś mi mówi, że mnie przemieni i wszystkiemu podołam.

 

Odzyskam utracony sens. Płynę. To chyba woda. Nieważne.

 

Fale ogromne, przeciwne. Nie tracę nadziei.

 

Chyba już pomaga.Słyszę jakby głos, że niedługo ją zobaczę.

 

Odczytam, by powrócić wzmocniony.

 

Nagle zaczynam tonąć.

 

Jest zimno i ciemno. Wtem dostrzegam światło.

 

Wyciągają mnie dwa szare anioły. Idę ściśnięty między nimi.

 

Na oczach mam opaskę z piór, a ręce z tyłu związane.

 

Słyszę głos: „Za chwilę ujrzysz puentę.”

 

Kres podróży. Zdejmują zasłonkę.

 

Patrzę i poznaję kształt. Odczytuje napis:

 

„Co ma wisieć, nie utonie”