Idę do ciebie

[Arsis]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Źródło:

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

… na początku ― nie dostrzegam zbyt wiele… ― tylko zamglone widma ― tylko ptaki…

 

… one szybują w mroku ―

i w ciszy

― spadają stadem…

 

… przesłaniają źrenice gwiazd…

 

…

 

… gdzieś ― tam ―

lśniące

blado ―

centrum

― kosmosu…

 

Szept

lasu

― daleki… ―

 

… a może ― bliski?

 

…

 

Zaprzepaszczam się w tej letniej ― pachnącej skoszoną trawą ― nocy…

 

…

 

Łąki milczące…

 

… milczące pola…

 

…

 

… ciągnące się ― donikąd ― ścieżki…

 

*

 

Pochylony ―

nad rzeką

― samotny faun… ―

 

… dotyka ― wierzbową brodą ― kryształowej toni…

 

… wydłuża się ―

w pełni

księżyca

― jego cień… ―

 

… jakby rozwijał ― ktoś

niewidzialny ―

czarną

zasłonę

― bez szmeru…

 

*

 

… zanurzam się ―

w plusku fal…

 

…

 

Pode mną ―

kamień

― oślizły pień…

 

… niespokojny nurt…

 

*

 

… rozsypał się bukiet białych melancholii…

 

(Włodzimierz Zastawniak, 2017-11-04)

 

 

Edytowane 15 Lutego 2021 przez Arsis (wyświetl historię edycji)