Zgłoś

W jej gestach nie ma wahania, Ni niepewności, ni drżenia. Na czole – zmarszczki frasunku, Ani na skroni strapienia.   Ona wytrwała przez wieki W służbie – jedynie zwycięzcom, Słabości chwili nie miewa, Jej godłem – wierność i dzielność.   Jej ręce pewne i wprawne, Jej dusza  -  od wahań wolna, Jak idealny oficer Odważna, dzielna  i zdolna.   Gdy trzeba – gestem rąk władczych Naziemne cele wybiera, By je zanurzyć w poświacie Ostrej – świetlnego markera.   By zemsta w barwach jaskrawych (Gorąca – jak młode serca) W punkty trafiła właściwe (Taka jej służba żołnierska).     W stalowo twardej oprawie, Wśród gwiezdnych blasków złocistych, Na śpiące miasto spojrzała (Horyzont – pusty i czysty).   Na wielość dachów spojrzała (Taneczność ich – czarująca) I siatkę punktów wybrała, By groźne  zapalić słońca.   By cegły stały się pyłem, Los wielu – w nicość przeminął, By strach – przemieszał się z grozą, A ból – zjednoczył się z winą.   Ujrzała w dole katedrę (Barok zakuty w piaskowiec) I oznaczyła świetliście Na przyszły wielu – grobowiec.   Szpitalne ujrzała dachy Broczące krzyży czerwienią (A w ich ramiona ujęte Wśród samotności – cierpienia)   I oznaczyła je celnie Jasności plamą kolejną, By nieuchronność ponownie Mogła się losu – dopełnić.   W ogrodzie sennym lutowo Strwożone dzieci ujrzała I po raz pierwszy tej nocy Pewna jej ręka – zadrżała.   Lecz wobec  zasady dziejów Uznanej – winy i kary Zamilknąć musi współczucie, Które odmiennej jest miary.   Zamilknąć musi wśród twardych Wymagań czasów – wrażliwość, Kroniki piszą się stalą, (Nie chlebem – niczym życzliwość),   Zatem bogini świetlistość O barwie krwi uwolniła I na obrusie zimowym Różowość znów zapaliła.   By  niebo nożem rozcięte Eksplozji – na milion części Spełniło wyrok ciosami Tysiąca potężnych – pięści.   A potem według rozkazu Meldunek krótki nadała O zgodnych z planem wynikach, Uśpionych – złowrogich działach.   Tylko w błękitnym jej oku Łza jedna mała – zaszkliła, W okrągłą perłę zmieniona Żal jej – unieśmiertelniła…

@corival Dzięki.\ Zmieńmy pierwszy wers na - Pewna krowa spod Bordeaux- i Twoje rozterki znikną. Pozdrawiam.  

@Hiala U mnie to takie wierszyki swawolniki,ale zapraszam do sięgania;;))

niestety bywają udane i trudne dni nie ma co gdybać trzeba się z tym pogodzić   nie zawsze słońce świeci wiatr ciepły bywają  trudniejsze takie które smucą się i gubią   niestety tak to działa człowiek nic nie poradzi nawet gdyby bardzo chciał tak było jest i będzie   to wszystko zależy od losu którego nie pokona żadne  zaklęcie to on decyduje czy gorzej czy lepiej będzie 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

A gdyby tak: "mury" Pokaż więcej, pozdrawiam