Głazenada

[Lidia Maria Concertina]

Najważniejsze, to znaleźć dom w środku dnia

Patrzeć na pranie powiewające na 30-stopniowym mrozie
Pić lurowatą herbatę z własnego złotego Graala
Nie otwierać drzwi tzw "dobrym obyczajom"

 

Wolność jest ważniejsza niż biennale na zamkach, kreska jest ważniejsza niż całe płótno w misternym pejzażu

Zatrzymaj się i krzycz, zabij kwiatek i kamień - popołudniowym ziewnięciem.

Zapewne jest wiele rzeczy, których mi się odechciało - i wiele tych, do których podbiegłam, popatrzyłam i zmieniłam zdanie ...

Bo nie muszę istnieć.

To bzdury, że TRZEBA się koniecznie nad kimś litować, współczuć i wyciągać z dna studni.
Najpierw trzeba dać mu wody.
A później sam zdecyduje.

 

Ja? Oczywiście, że mam serce. Tylko po prostu na co dzień jest mi niepotrzebne, więc go nie używam.
Przyda się kiedy indziej.

Sejsmicznie - moje emocje są uśpione.
Nie rzucam sztućcami ani szarym mydłem. Przechodząc obok ludzi widzę tajemnicę - naszego wielkiego jutrzejszego nieistnienia.

 

Kocham modelarzy i rolników, szukam siebie o podobnej matrycy - tymczasem zamiast rodzić coś własnymi rękoma, odnajduję zaledwie jakiś rozedrgany bazgroł apatii i paniki. Cóż, jak cię widzą... To tyle archeologii. 

Często odzywa się we mnie chciwość niechcenia. 
Przesiewam ją starannie, tę gorączkę tombaku ...
A gdy temperatura spadnie do zera - zaczynam żyć.