Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

wierszym

Pan Ropuch
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Pan Ropuch

Pan Ropuch

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

wierszym… od rana tak pięknie

jak śmietana maluje nam wąsy

 

wierszym… kolejny już raz

tyś i ja nikt z nas tu pierwszy

 

wierszym… kochanie i na śniadanie

smażony najodleglejszy nasz świat

 

wierszym wierszym po stokroć

i psiakrew wierszym

 

 

 

 

przyszła mysz Szymborska

utarła wierszymowcom noska

 

 

 

 

 

Edytowane przez Pan Ropuch (wyświetl historię edycji)
7
beta_b

beta_b

Opublikowano
Opublikowano

Czytałam "wieszczym", ale całość ze smakiem. Delikatny drobiazg słowotwórczy, niby nic a jednak.

I przyszła Szymborska z głębią i sensem, bo sama wierszymowa to za mało. To jak przelewanie się w niedzielny poranek. 

Pozdrawiam ciepło, bb

 

PS Pisałam o myślach, chociaż o sobie (i zaczynam mieć dosyć pisania o sobie :). Przelewana wierszymowa.

 

a ja z myśli przędę dni kolejne 
z szerokiego pasma motek zwijam 
twardych zwartych ciągłych wniosków które

potem mogę do celu rozwijać
albo i posplatać w dywan albo

i wytrzepać jeśli zmienię zdanie 

cóż się stanie jeśli się rozejdzie 
materia na trwałe choćby nawet

bardzo myślą bardzo urodziwa

1

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Sylwester_Lasota
      Góry i doły

      Przez Sylwester_Lasota · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      W sumie tak. Z reguły nie lubię pisać "co autor chciał powiedzieć" odnośnie własnych tekstów, ponieważ każda interpretacja jest cenna i bardzo często, nawet jeśli sprzeczna z zamierzeniami, wnosi jakiś świeży, czasami zaskakujący, punkt widzenia. W powyższej interpretacji takiej sprzeczności nie ma, ponieważ jednak pokrywa się ona z tym jak odebrali wiersz poprzedni czytelnicy, którzy pozostawili tutaj komentarze, pozwolę sobie zapytać: Czy wiersz można odebrać jako opis osobowości, która przechodzi ze stanów depresyjnych do euforii, by za chwilę znów popaść w depresję? To też może być prawdziwe niebo i piekło. W takim przypadku przydałoby się pewne wyrównanie tej huśtawki, o czym nie ma w wierszu. Jest jedynie zamknięcie tych skrajności w jednym podmiocie i, może niesłuszne, spostrzeżenie, że bez nich, chociaż stanowią pewne zagrożenie, ten podmiot przestałby istnieć, nie byłby sobą. Pozostałe interpretacje są oczywiście jak najbardziej prawidłowe i zgodne z przewidywanym odbiorem, ale tak naprawdę, to co tutaj napisałem, było prawdziwym impulsem do powstania tego tekstu. Już po jego napisaniu nasunęła mi się jeszcze jedna możliwa jego interpretacja, na którą do tej pory nikt nie wpadł, ale pozwolę sobie już jej tutaj nie rozwijać.
    • Berenika97
      Kraina w czerwonym szalu

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Robert Witold GorzkowskiTeraz rozumiem dlaczego takich chwil się nie zapomina, ważne są piękne krajobrazy, ale przede wszystkim piękni ludzie. Pozdrawiam:)
    • Naram-sin
      Lato na krawędzi

      Przez Naram-sin · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Z pewnego punktu widzenia to jest to samo. Chirurg używa lancetu, poeta słów. I jeden,i drugi, może wykonać precyzyjną robotę, albo nieumiejętnie pochlastać na oślep.
    • Migrena
      Lato na krawędzi

      Przez Migrena · Opublikowano

      @Naram-sin I właśnie w tym się różnimy: dla Ciebie poezja to narzędzie, dla mnie -- żywy byt. Ty szukasz „skuteczności” i „logiki operacyjnej” -- ja szukam uderzenia w trzewia. Jeśli treść i emocje są dla Ciebie „drugorzędne”, to analizujesz ciało bez pulsu. Możesz rozebrać każdy wers na części pierwsze, ale jeśli nie słyszysz jego krzyku albo drżenia -- to znaczy, że rozbierasz trupa. Sztuka to nie tylko to, jak coś jest powiedziane. To przede wszystkim dlaczego. A jeśli „po co o tym pisać?”, to naprawdę – nie wiem, czy rozmawiamy o poezji, czy o procedurze chirurgicznej.   Jesteś pewno emerytowanym nauczycielem polskiego z gimnazium. Ale tutaj jest życie. Tętniące emocjami. Nie jarzysz, prawda ?  
    • Naram-sin
      Nasz świat miłości

      Przez Naram-sin · Opublikowano

      Wiersz nijaki, schematyczny, będący przeglądem stereotypów, a nie opowieścią o prawdziwym uczuciu.   Ale znalazłem linijkę,

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      która jest warta wiersza. Osobnego, nowego wiersza, który rozwinie tę myśl, tylko nie w rytmie miłości i naszego istnienia, nie przez pryzmat emocji, ale wyobraźni.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...