Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Z dedykacją dla Dag odnośnie krytyki do wszystkich

Iwa-Iwa
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Iwa-Iwa

Iwa-Iwa

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Musiałam to stworzyć gdyż mam niezłe jazdy w domu i mam tego serdecznie dość, a wiersze które piszę o takiej tematyce pomagają mi przetrwać trudne chwile proszę o wsparcie dziękuję :)

 

 

Odnośnie krytyki
Gdy gubię się w tłumie
takim jak ten
czuję że uczucia swoje gubię
potem martwię się
wczoraj noc miałam straszną
lecz nie powiem czemu
jeszcze nie daj Boże w psychiatryku zamkną
a tego nie zdzierżę 
ojciec wrócił znów będą awantury
mam tego dość głowę z całych sił przykładam do poduchy
szkoda mi mamy bo płakać będzie
najgorsze jest to że on nie pije wcale
tylko jest w jakimś swoim świecie

 kłamie wymyśla i nas obgaduje w rodzinie
a skrobnę na jego temat wierszyk
przynajmniej ulży mi na chwilę
i tak przez niego 
jestem zjechana w całej jego rodzinie
niech idzie do swojej mamusi
ja nie śpię po nocach
koszmary wracają
mam go już dość teraz ja 
mówię mu jakie zasady tutaj ma
jeśli chce z nami mieszkać
bo to już nie będzie mój ojciec kolega
przestaje mu w czym cokolwiek się zwierzać
 

Edytowane przez Iwa-Iwa (wyświetl historię edycji)
  • Iwa-Iwa zmienił(a) tytuł na Z dedykacją dla Dag odnośnie krytyki do wszystkich

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Roma
      szanty

      Przez Roma · Opublikowano

      @Alicja_Wysocka może być i biała americano, bylebyś zaśpiewała :)

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      No i właśnie tak chcę żeby był czytany. Dziękuję. I Tobie też :)
    • wierszyki
      Piosenka nr 23 pt. Mgiełka z mojego tomiku No jasne

      Przez wierszyki · Opublikowano

      Krystyna Giżowska & Bogusław Mec - W drodze do Fontainebleau   ;)
    • Maksymilian Bron
      "Bądźmy dla siebie jak gwiazdy (rok później)"

      Przez Maksymilian Bron · Opublikowano

      Moje marzenie to gwiazdy Świat bez lustra, w którym kocham ciebie i ciebie W moim śnie nie mam nic na własność Dzielimy się szczęściem, biegnąc ku Niebu   I nie świecimy już samotne Szukamy innych, by dawać blask I już nie toczą się żadne wojny Odżywa ziemia i wiara w nas   Moje marzenie – złączyć się z Bogiem, bez telefonów, konsol, tiwi Moje marzenie – śmiać się z ex-wrogiem To jecer hatow Nie ten, co ma kły   I nie świecimy już samotne Razem wracamy w ogrodu blask Już jecer hara nie stawia stopni Wreszcie widzimy prawdziwy świat  
    • Lidia Maria Concertina
      Telegram

      Przez Lidia Maria Concertina · Opublikowano

      Jesteśmy chwilą W chwili Przez chwilę ... Mamy w sobie byka Miewamy - motyla   Potrafimy śmiać się, kląć, żałować Przez lata pamiętać czyjeś puste słowa A prawda jest taka, że nie warto:  cokolwiek rozdadzą - taką też graj kartą   Każda nowa chwila to świat całkiem nowy Stworzony naprędce Świeży, kruchy, prosto z twojej (?) głowy   Dziś chmury są lżejsze. Nie ma samolotów Kawiarnie - mądrzejsze - nie ma tylu trzpiotów szukających przygód,  wieszczów i potworów Wszyscy siedzą w domach: sercowych komorach   Moja - tętni mocno Ukrywanym życiem. Miłość-bycie-rozkosz-nie ... Raz. Na całe życie.  
    • Lidia Maria Concertina
      Randka w jasno

      Przez Lidia Maria Concertina · Opublikowano

      Możesz przekomarzać się z czasem, możesz go zwalczać, możesz pilnować, by nic mu z siebie nie dać.  Żadnych kompromisów.  Bywa, że stracony zakrada się bezsenną nocą by sprawdzić, czy jesteś dostatecznie oblany zimnym potem. Masz dreszcze - myśląc o cherubinach przybywających punktualnie o 'godzinie śmierci naszej amen'?  Nic cię nie uspokaja. Ja też czasem nie myślę prozą.   Utknęłam w pętli czasu gdzieś, na ławce oblanej ciepłym wrześniowym słońcem.  Myśląc o niczym. O tym, że zawsze tak samo ... rozmyślam o niczym. Z nadzieją, że to się nie zmieni. Nawet, gdy zmienię ławkę. I cały park.   Mijają mnie ludzie niosący ze sobą różnorodność - jak nosi się torby i apaszki.  Czym się różnią? Dwukropek.  Przeżyli już wszystkie możliwe śmierci.  Rozważają wysokość kary piekieł za niepopłacone rachunki, soboty bez wyjazdów czy ewentualność rozwodu.  Są świeże połogi I sytość po "ostatniej" wizycie u kochanki.  Są także aberracje, apostazje i inne przejawy elokwencji rodem że słownika wyrazów niemalże obcych.  Czytasz coś teraz, czy tylko gejmingujesz?    Ulice służą do zwiedzania.  Nawet jeśli chodzi się tą samą do pracy przez 40 lat.  Kupuję sobie tort. Zapalam jedną świeczkę. Marzę wdychając Nowy Świat.  Przecieram szyby oczu.  Nikt nie podziela mojego zdumienia: Jesteśmy. Nieważne kim, nieważne, po co.  Przytulamy się - niezdarnie czując COŚ. Do końca życia pozostało jeszcze ...   To nie ten peron. Wracam do siebie. Starannie przygotowuję samotność do snu: gorący prysznic, szklanka whisky i łyżka dziegciu.  Rozczarowaniem ścielę łóżko: miał być szampan, upadek, po nim wzlot  i ''ten ktoś,'' ... a jest tylko fantom ze wstrzymanym oddechem.   

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...