Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Sylwester to po łacinie 

Dziki człek, co żyje w lesie.

Więc Ci chyba leży imię,

Adekwatne wielce przecież.

 

Jam też leśnym jest ludzikiem

I bardzo to sobie chwalę.

Nie ma tu żadnych hord dzikich,

Omijają mnie skandale.

 

Nikt nie robi tu hałasu,

Nikt jak ranny łoś nie ryczy.

Bo mieszkańcy zwykli lasu

Obchodzą taką noc w ciszy.

 

Nikt na zegar tu nie patrzy,

Nie dba nikt o kalendarze,

Więc ja życzę Ci Sylwestrze (alternatywnie Twojej żonie), 

Abyś miał Sylwestra marzeń.

(Byś miała Sylwestra z marzeń)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Edytowane przez Franek K (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

@valeria 

 

Bywa i tak

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

.

 

Dzięki i wszystkiego dobrego

 

 

@iwonaroma

 

Dzięki Iwono.

 

Pstryknałem na telefonie, bo los odebrał mi komputer. Stąd niedopatrzenie. 

 

Wszystkiego dobrego w New Roku

 

Jak przyniosę, to będzie na dziś?  

@Agrafka

 

Dzięki Aga.

 

To było tak spontacznie, więc wyszło bezśredniówkowo. Poprawię to, co potrafię.

 

Wszystkiego naj

Edytowane przez Franek K (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@Franek K ktoś pisze, żeby czytał ktoś,

 

To są zwyczajnie dzieje.

 

Bardzo dobrze, że wiersz przeniesiono bo pewnie bym go przeoczył, a cóż to by była za strata;)

Po lekturze nie pozostaje nic innego jak podpisać się pod życzeniami, wszystkiego dobrego @sylwester_lasota :)

 

Opublikowano

@iwonaroma ; @Agrafka

 

No i jakoś się przeniosło bez mojego udziału. Przyznać się, kto maczał w tym to i owo

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 @dmnkgl

 

Dzięki Dominiki.

Mam nadzieję, że Sylwester przeczyta

Opublikowano

Gdzieś zaszyty w leśnej głuszy

mieszka Franek nieprzeciętny.

Dziś mi sprawił zaszczyt duży,

pozdrawiając mnie swym wierszem.

 

Chociaż prawie się nie znamy,

bo nas dzieli czas i przestrzeń,

to ja Tobie mój K (och!) any,

życzę tam, gdziekolwiek  jesteś:

 

By Cię omijały dziki,

burze, grady, wiatrołomy.

Byś nie zawiódł się na nikim

w leśną ciszę zanurzonym.

 

Żeby wszystkie leśne ścieżki,

dróżki, dukty, stare trakty

wiodły zawsze w spokój wielki,

byś gdzie trzeba, zawsze trafił.

 

Żeby Ci szumiały muzy

pośród liści i igliwia,

żebyś ciągle w stopniu dużym

swą twórczością nas zadziwiał.

 

I na koniec tu dorzucę:

tym, co dotrzymują kroku,

ze szczerego serca życzę

Najlepszego w Nowym Roku!

 

 

Dziękuję Wszystkim za życzenia. Muszę przyznać, że były one sporym zaskoczeniem dla mnie... nie wspomnę już o wierszu.

 

Serdeczności dla Was Wszystkich. Trzymajcie się ciepło i zdrowo. :)

 

 

Opublikowano

@Sylwester_Lasota

 

Cóż za odpowiedż

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Wzruszylem się. Wielkie Dzięki

@ais

 

Dzięki Aga i wzajemnie  

@Karina Westfall

 

Dzięki Karino

 

Ten Sylwester to prawdziwa postać, ale jak to w poezji - interpretacja może być różna. A Sylwester w lesie jest piękny  

@Agrafka

 

Dzięki Aga.

Masz u mnie flaszkę spirytusu movens

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Sarkastyczny uśmiech głupca, jesteś taki śmiały. Wszystko to iluzja, tarcza, co zatrzymuje strzały, by świat nie wiedział, jak naprawdę jesteś mały. Mur, który chroni to, co tak bardzo chcesz ukryć, łatwo byłoby skruszyć, gdybyś choć na chwilę opuścił wartę, przestał zgrywać bohatera i pozwolił nam zacząć od zera. Wiedziałbyś, że jesteśmy tacy sami — wzbraniamy się przed łzami, chronimy kłamstwami. Choć wiem, że to oznacza serię pocisków w dłonie tak pełne odcisków, wiedz, że jestem obok. Nie musisz być jak posąg. Pozwól mi być bohaterem, twym szczęśliwym zakończeniem
    • Nieskończoność należy pomierzyć, temu cos uszczknąć, bo się nie należy... Pzdr.
    • Umieram - przebita obłokiem Rogatki podświadomości.  Ktoś dostał awizo z moim zniknięciem Uwaga: fatamorgana!  Brak obojętności.  Budzę się we fiolecie Wielu rzeczy nie pamiętam Do kilku - nie można mnie zmusić Knebel ustom nic nie da: wolnością też można dusić Smutne to:  poddajemy się - na mapie każdego świata I nie płacimy pieniędzmi:  spłacą nas dni, miesiące i lata w połowie - zmarnowane: ''Czy znajdę w końcu szczęście?''   przez takie trywialne pytanie ... 
    • Najgorszy architekt - czas. Rzeźbi fundamenty z oszustw i spękanych głazów. Życie to bezustanne umieranie, nawet jeśli się ma własnego "koucza" czy metr kwadratowy w Château d'Armainvilliers. Nawet - jeśli urodziłeś się na przełomie dzisiaj i wczoraj. Życie to rzeka, która prędzej czy później porywa wszystkich. I nagle masz o -dziesiąt lat więcej. I już nie jesteś w "mejnstrimie." Przepiękne akwarele, pastelowe pastisze bezludnych wysp w miejskich dżunglach.  Huśtawka nastrojów - na której człowiek siedzi sam jak ten palec.  W tle - karuzela sklecona z zerwanych mostów. Zrobię im fotkę. Kwiecień przemknął niezauważony,  wiosna po raz kolejny nie złapała bukietu. Piosenki mimo to - piszą się same, piosenki - pełne puchu, piór (wiecznych) i (wiecznych) niedomówień. Balony w kształcie serca w cudzym oknie na świat. Nie wiem, czy dziejemy się naprawdę, ale od tej chwili chyba nawet w nic ...   Zacznę sobie wierzyć.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...