Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

W sumie to fakt. Mam nadzieję, że się nie obraziłaś za tego filmowego Lectera? To tylko nasza fantastyka dyskusji ;) Kurde, tyle tych codziennych wyzwań, że człowiek reaguje w bardziej prymitywny sposób, żartując - ale to chyba dobrze, prawda?

 

Turpizm tego wiersza jest w pewnym sensie "ostentacyjnym produktem ludzkiej potrzeby bytu, (istnienia)". Jest obrazkiem społecznego współistnienia pomimo trudu i znoju życia ludzi z epok przeszłych. Ów trurpizm wkracza tu w definicję współczucia i siły przetrwania - społecznej drogi rozwoju pomimo tych brzydot przygodnych i w ciężarach codzienności. W moim tekście zawsze możesz doszukiwać się pozytywów nawet w antypodycznych obstrukcyjnych wymiarach opisów. Spiżarnia może być śmiało symbolem subiektywnego smaku, czyli progresywnej energii w samej egzystencji, ;) 

Edytowane przez Tomasz Kucina (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@valeria 

Ta spiżarnia, słoiki z przetworami, które ja przypadkowo zaimplementowałem do tego wiersza a ciebie zainspirowały w kolejnych komentarzach, mogą posłużyć do dalszych parabolicznych deliberacji. Jako wierszokleta kreatywność mam obszerną.

 

Otóż, wyobraziłem sobie ten „dom tętniący  życiem jak w teatrze” o którym napisałaś w którymś z poprzednich komentarzy i tą domową spiżarkę. W niej ogromny słój ze śledziami ulikami w occie na półce, a obok dwie spiżarniane pajęczyce. Jedna mówi do drugiej:

- ej młoda, genialne oceanarium, co nie?, a te rekiny mega atrakcyjne?
druga pajęczyca odpowiada:
-  spoko, zarzuciłam sieci, to solidna pajęczyna. 

 

Taki turpizm sytuacyjny, sardoniczny -  bardziej Grochowiakowy - o którym to kultowym poecie wyżej wspominaliśmy ;) hihihihi ;) 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

W dzisiejszych czasach sumienni tradycjonalni faceci zaczynają mieć obawy. Zresztą to działa i w drugą stronę płci. Najpierw były internetowe bibliotekarki, potem usherki, następnie influencerki, dalej - e-mizoginki, jeszcze - k-popki a na czasie są incelerki. Mi to nie przeszkadza, lubię dyskusję i rozmowy z mądrymi paniami - TY JESTEŚ PRZYKŁADEM PORZĄDNEGO CZŁOWIEKA, co prawda ekscentryczna jednak UCZCIWA... ale chłopy mają obiekcje. Nawet takie wiersze tu czytam -  i ostatnio - a mianowicie o braku wzajemnego interaktywnego i zresztą nie tylko--> zaufania względem siebie ludzi. Skoro faceci stawiają takie tezy, i piszą o tym wiersze to coś musi być na rzeczy, potrzeba napisania wiersza stawia autora w obszarze przeważnie racjonalnych przemyśleń, ale czasami i obaw lub lęków. Takie mamy czasy, i trzeba umieć żyć z dystansem do ocen, woli ludzi i wszystkich sytuacji interaktywnych. Faktyczne ocenianie dowolnych ludzi - cała metodologia ich łatwych kwalifikacji niechybnie prowadzi na manowce. Natomiast ostrożność w necie powinna być priorytetem. I powinna być wykładana w sposób RACJONALNY. Inaczej świat nie ma sensu. I tolerancja - przede wszystkim. To dotyczy kobiet i mężczyzn. Nie znam ciebie - ale jesteś dla mnie przede wszystkim ambicjonalistką w sferze analiz kierunków i oddziaływań w liryce - oraz - estetką w poczuciu ładu na świecie - ogólnie rozumianego w dążeniu do wzajemnego szacunku ludzi do siebie- to dobre cechy. Dlatego dobrze nam się pisze. Innych oczekiwań nie potrzeba sytuować. Jesteś dobrym człowiekiem i w dobrym miejscu - tak, zawsze pilnuj swojej spiżarni ;) Miłego Sylwka Ci życzę, o Nowym Roku już pisaliśmy. 

 

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Grzegorz, znam się trochę na tych ultrankach i lubię industrial, ale nie ma to jak Ulijanka w bibliotece ;))) 

Z taką o wszystkim pogadasz. Chodzisz do bibliotek? Są jeszcze? Oby ;) W takim razie w twoim przypadku rozmowa w bibliotece przypomina klasyczny spór o UNIWERSALIA ;) A ty jak Boecjusz ;) 

 

Wszystkiego Naj Naj w Nowym - Grzegorzu ;) Z całego męskiego serca - to i szczerze ;) 

Edytowane przez Tomasz Kucina (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

mało Ci życzyłam na Sylwestra i Nowy rok i życzę Ci i innym oczywiście wolności i żeby nie płacić za swoje życie aż tak dużo, żeby życie było tanie, żeby robić to co się lubi i kocha i być szczęśliwym dzieckiem bożym i każdego dnia budzić się takim szczęśliwym, że wszystko jest piękne za oknem, drzewa, kwiaty, krzewy, trawa, takie proste życie jest katalizatorem naszej miłości do otaczającego powietrza, w którym oddychamy, biegamy, spacerujemy.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Zachwyt! Pięknie to opisałaś.  Jak świadomie się otworzyłaś, tylko kilka zdań więcej, tylko kilka - i mieści się tu cała wiarygodność sumaryczna - życia. I dla ludzi Wiary i ludzi  żyjących w innych subiektywnych estetykach. Ja wiem, że ty tak czujesz i tak rozumiesz jak piszesz. To prawidłowa optyka jakości człowieka. Więc tego samego i przy okazji -->  też życzę moim czytelnikom, oraz koleżankom i kolegom z portalu, czyli dołączam  do twoich ŻYCZEŃ, bo nic tu dodawać już nie muszę. Dlatego właśnie lubię z Tobą pisać  -  bo bez bufonady, koturnady, manier, bombastyki - POTRAFISZ MÓWIĆ (PISAĆ) O ISTOCIE CZŁOWIECZEŃSTWA, O RELACJACH I LUDZKICH POKŁADACH DOBROCI - W CAŁKIEM NATURALNYM UOSOBIENIU. Ja nie mam takich umiejętności, nie buduję sumiennych analiz bez - bez zapalonego światełka alarmowego - i gotowości do kontrataku w ewentualnych polemikach. Ty omijasz wszelkie procesy kreacji dla zachowania ustalonej drastycznej poprawności.  Doskonale to zauważam. Za tą naturalność ciebie cenię. Pozdrawiam Valerio - ale tylko po koleżeńsku - bez podtekstów i zbliżeń emocjonalnych. Coby się ludziom za dużo nie wyantycypowało. 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję. Miło dotrzeć do komentarza w którym odnaleźć można autentyczną reakcje. Bardzo Ciebie ciepło pozdrawiam. 

 

Oczywiście. Nic nie przeminęło. Dziś to kompleks muzealny, lofty i wszechobecny styl vintage. Organizowane są wydarzenia kulturalne, mnóstwo artstajlu i ludzi niebanalnych można tam spotkać. Czerpią inspiracje z tego miejsca. 

 

Chciałem oddać klimat XIX wieku. Tam były - są - nie tylko osiedla robotniczne, także rezydencje, domy dyrektorskie, architektura przemysłowa nowoczesna jak na tamte czasy, szpitale, szkoła, konsumy, kompleks budynków fabrycznych. 

 

Tekst jest modelowo turpistyczny, ale zaplanowana brzydota ma tu charakter raczej naturalistyczny. Chciałem oddać wrażenie motoryczne, rytm życia osady przemysłowej - nadać siły rozpędu poprzez opis- ustalić w rozwoju - bo w tej werystycznej perspektywie wiersza przemieszcza się  jednak żywy zmotywowany do rozwoju i zbiorowy człowiek, budujący swoje marzenia i plany. Ten wszechobecny turpizm jest tutaj jakby zepchnięty do narożnika przez  wszechobecną potrzebę rozwoju i nić wspólnych celów, nadziei i tradycji - charakterystycznej dla ówczesnej społeczności. Całe dobro jakie zawsze wynika ze wspólnych korzeni. 

 

Jeszcze raz pozdrawiam. 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dostojne skojarzenia. Pola Gojawiczyńska. Piękny życiorys. Prosanacyjna-niepodległościowa działaczka. Mnie zauroczyła jej praca w ochronkach, edukacja na rzecz dzieci z biednych rodzin w trudnym okresie historii. Zasłużona patriotka, trochę niezręcznie odnosić się mi w komentarzu do naprawdę godnej osoby. "Dziewczęta z Nowolipek" - majstersztyk. Opis robotniczych kwartałów w powieści. 

 

Dziękuję za słówko pod tekstem. Ślicznie pozdrawiam. 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Pozdrawiam również. Wszystkiego Naj, spełnienia marzeń. 

 

Co do tego "wyświetlania" to nie za bardzo  To jest wiersz całkowicie fikcyjny w płaszczyźnie subiektywnej-osobistej. Zupełnie jak chociażby mój przedostatni, który dotyczył Dolomitów a nawet  Kapadocji, co prawda miejsce ogólnie --> jest faktyczne oraz klimat czasów, natomiast co do konkretów i osób --> to fikcja, również co do zdarzeń, wydarzeń. Można uznać zgodność czasoprzestrzeni ale nijak się to ma do mnie w sensie obiektywnym i subiektywnym. Oczywiście byłem tam kiedyś i ogarnąłem zmysłami, a klimat o którym wyżej mowa - oddałem w miarę uczciwie w wierszu - rzecz jasna w pewnej perspektywie wyobrażeniowej i historiograficznej (w dystrybucji tego wszystkiego co sobie mogę wyobrazić). Dziś przecież opisywane miejsce ma całkiem inny charakter. A czas akcji wiersza dotyczy okresu sprzed mniej więcej jakichś powiedzymy 150 lat. To tyle w tej kwestii.

 

Pozdrawiam Ciebie raz jeszcze Soma --> szczęścia, zdrowia, uśmiechu w Nowym Roku

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

To już rozumiem , w twoim komentarzu „wyświetlanie” miało dotyczyć klimatu tamtych czasów i samej historii miasta. A to się zgadzam, nie wiem czemu potraktowałem twój komentarz tak osobiście. Jakoś mi się to pokojarzyło, że może ci chodzić o moje powiązania z miejscem czy postaciami w wierszu. Sorrki, przepraszam, za tą nieuzasadnioną autosugestie - treść wiersza jest fikcyjna. Ty --> czytająca masz prawo do dowolnych skojarzeń, im ich więcej i gdy polaryzują w wielu przestrzeniach  TO TYLKO PRZYJEMNIEJ AUTOROWI;)  

 

Tekst jest surowy w opisie, mniej estetyczny, może byłoby lepiej gdybym skupił się na architekturze - na martwej naturze - a mniej na ludzkich - społecznych aspektach, no ale w końcu to człowiek jest nadrzędny w treści i w komunikacji autora z czytelnikiem. 

 

Tak, masz rację, „Ziemia obiecana” jest świetna, też czytałem, film obejrzałem. Gustuję w ciut późniejszych czasach generalnie w międzywojniu. A treść utworu dotyczczy no powiedzmy „pi razy drzwi” przedziału lat --> od 1850-1900. Wtedy to chyba Scheibler przyjechał z Nadrenii - budował cały ten kompleks. Bynajmniej wtedy była kulminacja tych przedsięwzięć. I cały konglomerat napływowych społeczności - określanych później jako biedne mieszczaństwo.
 
Dziś kompleks to już bardziej  - styl vintage. Amalgamat nowoczesności z przeszłością. 
Lubisz lofty? manufaktury? Jeżeli tak, to wiersze w tych klimatach po prostu trafiają do ciebie. Potrafię sobie wyobrazić powiedzmy --> dowolną współczesną bussines women w takim architektonicznym anturażu vintage´owym

Edytowane przez Tomasz Kucina (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@Tomasz Kucina Pamiętam Twoje zainteresowanie czasem międzywojennym. Ja też szeroką wiedzę  posiadam. Przypomnę Ci, że  o tajnych dokumentach dotyczących inwazji kolonialnej w Afryce miałeś mgławe  pojęcie. Mam dla Ciebie  nowe pytanie, tym razem związane z reformą pieniężna w tamtym czasie. Co to była... ,,Milionówka" i za ile można  było  ją  kupić?

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @huzarc Stworzyłeś wiersz-pomnik i wiersz- testament, w którym jest ból, historia i potężne wezwanie do mądrego rozliczenia z przeszłością. Włoskie niebo staje się niemym świadkiem najgłębszych tragedii. Łączy ono idylliczny obraz („Córka generała i syn pułkownika”) z historycznym piekłem: Lasem Augustowskim, zdradą aliantów, losem żołnierzy Andersa. Ten kontrast między pięknem natury a okrucieństwem historii jest niezwykle sugestywny. Zgadzam się, że prawdziwe pojednanie i przyszłość można budować tylko na fundamencie prawdy, pamięci i mądrej sprawiedliwości. Pozdrawiam.    Ps. Pamiętam, jak czytałam książkę "Obława Augustowska" i jakie uczucia mną targały. A niedawno znowu padło sformułowanie "obozy filtracyjne" .
    • @violetta Dziękuję. 
    • @huzarcBardzo dziękuję! Cieszy mnie tak miły komentarz. Pozdrawienia od stoika. :))  @Waldemar_Talar_TalarBardzo dziękuję! Pozdrawiam. :) @Jacek_Suchowicz W twej radzie mądrość cenna gości, lecz miłość klatką być nie musi, Nie więzi, nie zna zaborczości. Bo miłość to jest niebo całe, Gdzie dwa istnienia szybują zgodnie, Dla siebie wolne i wspaniałe. @Alicja_WysockaBardzo dziękuję!   Tak, miłość to choroba dziwna, Co serce rani i uzdrawia, Gorączka, która nigdy nie mija, A jednak życie w nas zostawia. @Marek.zak1W przyrodzie nie jest to takie rzadkie - łabędzie, żurawie, pingwiny, wilki, boby, wrony, gibony i słonie. A nie wymieniłam wszystkich. :))) Wśród ludzi też się zdarza. :)  Bardzo dziękuję! Pozdrawiam.  @MigrenaBardzo dziękuję! :)))
    • Czarne ludy opuszczają Afrykę, mamione dobrobytem sklepów: Kim Kardashian, Lafayette. Zaprogramowane umysły na dobrobyt, poezję nagości i segregację rasową.   Wielkie fatamorgany Zachodu, bujające się na swych łodziach umysłów, rozbujanych, wielkich ego do granic.   Kuszeni przez swych demagogów, zaprogramowani na śmierć, w obscenicznej formie uczuć. W anielskich spojrzeniach, oderwanych laską dynamitu.   Składają się na zwierzęcy lament, psi skowyt rajskich wędrowców. To teraz nas czeka, bo jutro będzie inne. Powtórka miłosnej rewolucji, uniesienia ludzkie po Afganistanie. Teraz mamy śmierć w świetle kamer, odrodzenie w 3D, bez okularów... Na żywo dotyk śmierci i narodzin.   Teraz mamy psychologów traumy. Nasze umysły już nie dostają elektrowstrząsów, podprogowych rozbłysków Coca-Coli, świąt Bożego Narodzenia.   Nareszcie jest błogość, jaką czuł Stachura. Błogość, wieczna błogość. Bez smutku, chorób, Alzheimera. Naturalna, odrodzona i czysta, krystaliczna błogość.  
    • Siadasz przy barze Skracasz papierosa i zamawiasz podwójną czystą na lodzie i cytrynach Barmanka chętnie by cię wysluchała bo nieraz już gdy bar nie był pełen gości rzucałeś jakieś głupoty jak struganie filozofii z tych prostych laickich wręcz pytań a one nie wiedzieć czemu robią wrażenie na niej, na nich i bywasz wysłuchany. Młodzież mówi masz rizz. Przystojny kolega mówi ci, że gdyby połączyć jak w fuzji w bajce o nazwie Dragon Ballem ktorą to moje pokolenie wychowane było na niej i rtl7 o siedemnastej i kasety wideo odcinkami zużte na marne (nigdy nie pooglądane i pochowane najpierw w czarny worek i do garażu wyjebane by skończyć na wysypisku w śmietniku nie wiedząc czemu nie spełniły swojej roli do końca tylko w połowie bo nagrane a nieogladniete to się nie mieści w głowie ale ale dygresja za długa kończę ten nawias i wówczas wracam do Was drodzy czytelnicy tej prozy pisanej rymem,.ktorą to muszę teraz wklikać w biel ekranu albo zgniję jak mówią że zgniłem (słucham ich (oni) (dużo nawiasów do zamkniecia się robi (ciekawe ile?) (a niech będzie że zgadne pięć kliknę i spojrzę gdzie myśl główną przerwałem (w imię Boga w Trójcy Jedynego Amen))))) Dygresja i ucieczka od tematu zaczęła się jeszcze przed nawiasami ale już jestem z Wami Gadający głupoty z cyklu tych prostych myśli i zadając pytania które padały z ust pierwszych ludzi ciekawi ludzi Udaje że nie jest głupi  A tak naprawdę to nosi maskę  Debil jest medycznym hasłem ma definicję w lekarskich księgach  A jego maska to melanż  Na codzień milczy, brak mu myśli grzmi pustką pod kopułą gdzie coś się popsuło gdzie wiercąc i kłując mózg i psychikę urwał klepki które numerami tworzą psychikę i dają piąta z siódmą coś co daje iść przez życie patrząc i widząc słuchając i słysząc  z mądrością i empatią z sercem i duszom gdzie anioł jak stróż on oddycha spokojnie a tu jak na wojnie jak droga przez wyboje jak stopy bose jak sen na jawie jak ran zadawajaciel to jest ten co rany zadaje co nie zna jak być jak przyjaciel jak mówi bracie by go lubić akuratnie a potem wyślizguje mu się z łapek zaufanje otrzymane  jednym gestem jednym słowem  w sekundę można sobie zjebać każdą szansę to wiem jeden wers może spalić wszystkie mosty on człowiek prosty milczy trzeźwości codzienności ale gdy uderzą używki mu do głowy coś się z nim robi i synapsy z wielu popalonych połączeń mózgowych znajdują drogi do jakiś zdań co ma wrażenie że wrażenie na nich robi automatyzm syntetyczny  bezmyślność ubrana w myśli  automatyczny rytm nieraz ubrany w rym tak tu jest pijany najarany trawy i twarde dragi prowadzą drogami z tych nieznanych mu na codzień miejsc do słów z ust które chyba mają sens maska to flaszka  maska to melanżowa głowa z kolejną szklanką wódki coraz bliższa by nie być w ogóle świadoma  wie o blakourach które wycinają wspomnienia poprzedniej nocy  i się ich boi bo okropny mózg gadzi go do strasznych czynów prowadzi nie taki jest w swojej opinii chce by lubili go wszyscy ale gdy przekroczy o jeden dwa kieliszki imprezę  nie wie dnia drugiego że działa wojenne jak agresję jak krzyk i bicie szyb jak  ktoś mu powie co zrobił to jest mu wstyd nienawiść ktorą czują po takich akcjach jest mu zrozumiała  bestia i kawał chama ale to po wódce jest tak przestał do odcinki chlać bo nic nie męczy jak moralny kac choć z czasem przechodzi to życzą mu śmierci i że źle zrobił że się urodził i nie daje spać myślenie o krzyku i agresji wśród tych wspomnień wyciętych gdzie jakoby gadzią miał wrogość i atakował tych blisko  i nie śpi dni tygodnie i jest mu zło blisko które sam sobie wypomina a niektórzy są w takim stanie  jak misie kochane przytulanie i całowanie mową i czynem  budują więzy z innymi mówiąc im rzeczy miłe jak za co ich lubią i za co kochają  ale nie on on jest niby agresywną małpą co uciekła z klatki i rzuca kupami z tych własnych kup cóż  boi się mocnych alkoholi i uważa żeby nie wprowadzić się wstan tej nieświadomości  ale ja o masce i barmance i o aurze ktorą te melanże dają mu poczucie że w tej bani całej pustej na codzień może się coś dziać  i coś w końcu powie rzuci jakąś myśl  pytanie zada jedno krótkie zdanie co rozpocznie dyskutowanie wgronie  (o nie ale stracił grono w międzyczasie  non grata osoba towarzystwo dna to nie wypada inaczej niż się odwracać albo iść na drugą stronę ulicy wyciągnąć telefon udając że się nie widzimy a tak. nA prawdę to już nie chcemy się znać bo dno dna i bagna które to pustyni piachy sam pod nogami stworzył ich łzami (ale to teraz kiedyś było kiedyś i o tym dziś te słowa prozy ubranej w rym i rytm (jak mi się wydaje a jak to jest naprawdę to mogą być różne zdania bo szumi w głowie flacha trawa i takie tam w miksie))) ona barmanka go zna ze słów które wypowiadał nie wie on czemu ale wygląda że za ciekawą osobę go ma jest przychylna ta jego pseudofilozofia albo ten stan gdy w rymy składają mu się słowa  i za granicą mimo nieznajomości języka  gdy siedział w hasz barze przy barze na hookerze wydaje się że tamtejsza barmanka zwróciła uwagę że rytmicznie jakby a ka czterdzieści siedem w aitomacie strzelał słowami a akurat męczył rymami kogoś obok inny język ale koleżance przekazała informację wskazując nań  że gada jak ta ta ta da rym i rytm pod dzointa i colę z nalewaka na syropie  nie byle jaka bogata w smakach na smakach na kubkach holandia piękny kraj  można wziąć ślub z ziomkiem ponoć lepiej niżby za małżonka brać kobietę  niby łatwiej się dogadać ale co ja tam wiem piszę ten wiersz ale wiem że to nie wiersz jest brak tu metafor i drugiego dna tej zasłony mistycyzmu ktorą poety tekst ma rymowanka tekstu ściana  chaos i przeraża  zostają pytania  jak co do chu.. co to za jazda a ja się pytam  jaka jest najjaśniejsza gwiazda i czy księżyc nocą odbijając jej promienie świeci z mocą która sprawia że drzewa i osoby zaczynają cienie rzucać pośród mroku  i pytam księżyca dzisiaj tego naszego co satelituje nad Gają  jak to jest że jest jeden na niebie i czy to ma znaczenie że tylko jeden księżyc potrafi sprawić że serce zaczyna mocniej bić  to dla tych pytanie co interpretują sny  i oby blask gwiazd wiecznie wam lśnił  oby pachniały róże i wśród jabłkowych sadów słodkie jabłka rodziły potrzebę genów gatunków    koniec tego dobrego złego  koniec mówię idę na kieliszka następnego    kliknę wyślij  później przyjdzie wstyd tak już jest chaos a miała być jedna myśl dziś    tl dr to o człowieku uzależnionym nie tylko od petów  i reszta to chaos niedomknieta całość  żałość  dno ot   i rzucam okiem na początek i wiem gdzie zgubiłem wątek  przy dragon ballu a to było o połączeniu urody kolegi z gadką tego któremu gadka się klei ja nie rozumiem ich ja głupi głupia moja myśl  a mówią że to ciekawe że niepozornie całkiem  rzucam słowami co lśnią jak złoto złotym złota blaskiem  to nie przechwałek z mojej strony jestem zdziwiony człowiek prosty głupi  i zły  lepiej trzymaj się zdaleka  bo inaczej cierpienie i ból czeka nie ma tu człowieka  bestia gad bez serca  w oczach belka w uszach miód i mleko słyszy jedynie ósmy cud świata  to ironia ktorej nie wyłapał  no głupek od końca do początku wszechświata  papa Ułamek prędkości mniej i promień słońca nie dotarłby na czas do atmosfery ziemskiej by obudzić poranek, by zacząć dzień.  Wieczna noc i zima Nie było by życia 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...