Poduszeczka

[Dekaos Dondi]

Nazywano go: Poduszeczką, gdyż nosił sprężysty materac.

Jegomość posiadał umiejętność, która dawała czas,

by zdążyć położyć w odpowiednim miejscu i zapobiec nieszczęściu.

Wielu dorosłych i dzieci uratował, co wypadły z okienka.

Kiedyś napotkał człowieka, a ten materac z zawiści spalił,

gdyż nie potrafił być takim dobrym, jak on.

Pewnego razu wyżej omówiony i tak podreptał tam, gdzie go zmysł poniósł.

Zdążył bez materaca, lecz był tłusty. Facet spadł i przeżył.

 

– Miał pan szczęście.

– Hmm.

– Zgubił materac, to podłożył siebie.

– Nie rozumiem.

– Czego?

– Wiedział kto leci?

– Co? On ratował wszystkich.

– Akurat. A niby taki dobry. Będę ponawiać próby do usranej śmierci.

Edytowane 30 Grudnia 2020 przez Dekaos Dondi (wyświetl historię edycji)

[Justyna Adamczewska]

@Dekaos Dondi Fajna przypowieść. Tytuł ciekawy, podpowiada inną treść. Długo myślałam nad tym utworem. Jest odkrywczy a zarazem tajemniczy,

Dla mnie najważniejszym stwierdzeniem jest:

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

[Dekaos Dondi]

@Justyna Adamczewska

Justyna Adamczewska↔Dzięki:)↔No fakt. Cały tekst, to metafora/ metafory czegoś.

Bo gdyby rozumieć dosłownie↔ to np. tego typu skuteczne ratowanie, byłoby raczej mało prawdopodobne:)↔Pozdrawiam i bez ''korony'' ↔Roku 2021 życzę:))

 

 

[Justyna Adamczewska]

@Dekaos Dondi Dzięki za wyjaśnienie. Pozdr w ten środowy ranek.