BLUES NADMORSKI

[szept wiatru]

Stoisz zapatrzona w dal, na morze

Na horyzoncie blade krzyki mew

Wiatr rozwiewa Twoje włosy

Żywek przynosi sól znad morza –

 

A Ty, zamyślona, zasłuchana w

muzykę, tęskną nutę

Znad rzeczywistości, co nie-wirtualna

Unosi się nad nami.

 

Ostatni klucz dzikich żurawi

Naznaczył szlak klangorem

Nadchodzi jesień, pora przemijania

Arktyczny chłód skuł wody okowem.

 

 

 

 

 

 

 

Edytowane 22 Grudnia 2020 przez szept wiatru (wyświetl historię edycji)

[JWFA]

Klangor - nie znałem takiego słowa.

Ten "chłodek" jakoś mi nie pasuję po co tak zdrabniać. Wolałbym "chłód".
Czy chłodek jest w stanie skuć wody?

[szept wiatru]

@Jakub Adamczyk Słusznie, dzięki za spostrzeżenie. Zaraz poprawię.

[Leszczym]

@szept wiatru Naprawdę spoko wiersz. Plastyczny:)

[szept wiatru]

@Leszczym uświadom kolegę, co to jest klangor :)

[Leszczym]

@szept wiatru klangor to bardzo ładne słowo. Kolega sam sobie sprawdzi, o ile jeszcze nie sprawdził:) Zresztą bez wikipedii też bym nie wiedział, bo nie znam tego słowa.

[szept wiatru]

@Leszczym no widzisz, a ja to słowo już w dzieciństwie poznałem :)