Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Na drzewo :)


Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Zwrócił się raz do mistrza o radę młodzieniec,

- Moja żona brzemienna, wkrótce rodzić będzie.

Wydarzenie to dla mnie jest wielce doniosłe,

Chciałbym godnie je uczcić, gdy dziecię dorosłe

Już będzie, chcę by sprawę sobie z tego zdało,

Żem był wielce rad z niego i by wspominało

Mile swój wiek dziecięcy oraz dzień narodzin,

By pamiątka ta rosła z dziecięciem na co dzień.

 

Uśmiechnął się mistrz na to. - Toż to oczywistość,

Musisz zasadzić drzewo na tę okoliczność.

Gdy urodzi się córka, toś dobrze się spisał.

Tedy będzie na pamięć odpowiednia lipa,

Bowiem drzewo to piękne niczym białogłowa.

Sypać kwiatem lipcowym jest w lecie gotowa.

Rozłożysta korona darzy chłodnym cieniem,

W jej objęciach przed deszczem odnajdziesz schronienie.

Gdy zaś syn się urodzi – też dobra robota,

Tedy postąp inaczej - w ogrodzie dąb posadź.

Drzewo bowiem to silne, dorodne i duże.

I wyrośnie  potężne, nie złamią go burze.

Poza tym urodzajne, wydaje żołędzie,

Niewzruszone; na pewno przez lata trwać będzie.

 

Posłuchał rady młodzian; sporo miał potomstwa,

Sadził lipy i dęby, więc wokół domostwa.

Dawno już jego dziatwa zamknęła powieki,

Drzewa rosną do dzisiaj, choć minęły wieki.

 

 

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Edytowane przez Franek K (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Muszę mężowi powiedzieć co by dwie lipy przed chałupą posadził

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Lubię to Twoje pisanie

Opublikowano

@Gosława

 

To odwrotnie niż Bronka. Ona wiecznie marudzi.

Zacieszam się i dziękuję.

Nie wiem czy wiesz, ale zaiste tak było. Stąd tyle lip i dębów wokół dawnych dworków.

Opublikowano

@Franek K wiem że tak było

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

W moim rodzinnym domu za stodołą stały trzy topole i dwa dęby posadzone przez moich przodków

 

 

 

Opublikowano

@Franek K @Franek K wiem że tak było

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

W moim rodzinnym domu za stodołą stały trzy topole i dwa dęby posadzone przez moich przodków

 

 

 

 

To nie ta odmiana topoli 

Osika jest wysoka i delikatna 

Te za naszym domem mają bardzo duże mięsiste liście

 

 

 

@Gosława @Franek K znalazłam 

To ta

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Opublikowano

@Franek K haha

Jak widać kobiety w mojej rodzinie są balsamiczno nie wymagające 

I to mnie martwi

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Opublikowano

@dot.

 

Zaiste pięknie. Dokładam dwie dziesiejsze fotografie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@iwonaroma

 

Dzięki Iwono. Ale chyba nie jest Twoją równolatką, skoro to Ty ją sadziłaś?

Opublikowano

@dot.

 

Pamiętam, że ktoś twierdził, iż "wygły się" od wiatru

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Opublikowano

@dot.

 

U mnie buki czasem się potrafią fantazyjnie powyginać, tak jakby potrafiły czytać w moich ciut, choć rzadko, nieprzyzwoitych snach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Wiesław J.K.  Wiersz ten napisałem po obejrzeniu, ponownie, filmów Katyń i Wołyń.
    • NATURA I CZŁOWIEK   Katyń 1940 i Wołyń 1943 oraz Rwanda 1994   ludobójstwa człowiecze zwyczajnie chaniebne a było ich więcej w kolorze bólu i czerwieni ludzie ludziom skażoną miłością apokalipsę stworzyli   cywilizacja dziczeje nienawiścią zawstydził się Chrystus obiecanym zbawieniem a gwoździe poszarpały nadzieję nawet w błękicie nieba rdzawą w beznadziejności łzawą   dzika przyroda bez miłosierdzia żarłocznie każdy kąsek pożera  życiodajnego narodzenia więc ku pamięci tym wszystkim którym nie dane żyć było strofy te poświęcam
    • @aff Dziękuję za zainteresowanie i lubiejkę. Tak, zapewne brzmią dla dzisiejszego czytelnika anachronicznie i nienaturalnie, bo właściwie nie używamy ich już na co dzień. Niemniej uważam, że w przekładach utworów z XIX wieku mają swoje miejsce. Mógł Mickiewicz pisać: Polały się łzy me czyste, rzęsiste Na me dzieciństwo sielskie, anielskie, Na moją młodość górną i durną,... Pozdrawiam
    • ludzie naprawdę to kupują?   obraz z białym krajobrazem ukradziony z klatki schodowej taka, ot, historia bez pościgów, wycia i rozbijania szkła bez rwania mięsa życia do kości ale z kradzieżą! choć nie mam pewności czy ktoś go nie wystawił na klatkę właśnie żebym go wziął czyż to nie jest życie wielkie nieporozumienie w teorii mógłbym zapukać, zapytać ale nie wiedziałbym gdzie i błądziłbym po mieszkaniach ja to na takiej klatce bym nic nie zostawiał zamek nie działał nie wiem w ogóle czemu ktoś chciałby wyrzucać taki łady obrazek stary, rosyjski jeszcze z leningradu eklektyczny w sensie nie że obraz chciałem się pochwalić słowem eklektyczny dobre, nie? polecę nawet dalej eklektyczna poświata koszernych chodników przeglądam się mrawo w kałużach rozbija się szmaragdem haniebny dżdż nic nie rymuje się z dżdż dziwią mnie wszyscy krytycy i ja wiem że jestem nieudolny że rym bywa częstochowski i że forma mną włada ale w porównaniu do "prawdziwej poezji" czuję się jak jakiś kaleka jakbym stracił jeden z 6 zmysłów jakbym czegoś nie widział czegoś nie słyszał czegoś nie rozumiał przepraszam "prawdziwą poezję" ale z braku laku zacząłbym chyba czytać paragony na parkingu i to by była historia życia! do wydedukowania po nawykach żywieniowych może ktoś ma dziecko? może ktoś ma dietę? to jest niesamowite a nie wasze zasrane tkanki i eklektyczne obrazy przepraszam
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...