Ziemia na Marsie

[Lidia Maria Concertina]

 

Tworzysz siebie pryzmatem.
Przez pryzmat żywopłotów i labiryntów dostrzegasz warkocze komet
Zaplatasz mój. 

Ty - oceanolog w slipkach z napisem 'Pirate'
No to 'Houston, mamy problem'
Twarde lądowanie.

 

Pętla czasu w małej filiżance starego antykwariatu. 
Październik - pylą kwiaty!
Serpentyny kolorów i myśli, które same siebie nie chcą przyjąć do wiadomości, a przecież świat jest taki przytulny! Tyle w nim miejsca na każdy dramat, każdą nędzę!

 

Odrębna kwestia to przyjemności. Tu są już grunty, kontrakty, przetargi, wyceny, dzierżawy i franczyzy.

Czy ktoś mi wrzuci do kobaltowego wazonu kawałek żółtego księżyca?
Czy ktoś schowa świat razem z orzechem do kieszeni?
Czy ktoś czekając na windę, będzie powolutku szedł do góry licząc schody?

Nie, niekonieczna jest logika. Bywa, że spójność też przeszkadza w jednolitym zrozumieniu.

 

(...) 

I tylko nie płacz za dużo, podnieś się i idź dalej: ci, którzy siedzą, nie robią tego po to, by się nad tobą litować.
Kochaj swoje życie, bo ponadgrobowe masz tylko jedno.
A światów jest tyle, ile ludzi na świecie.

Złote pałace i totalne pustostany.
Wracaj do domu.
Masz pozwolenie na budowę.