Z odległych światów

[Gabrys]

 

 

 

szukając siebie nie traćmy nadziei 
odnaleźć się nie pytając gdzie jesteśmy
gdyż serca jak to serca
one wiedzą kiedy
wiedz zamilczmy 

gdyż czas kochania przyjdzie 

chociaż nasze drogi 

biegną  w przeciwnym kierunku 

nie pozwólmy biec 
by nie poznać gorszego kresu 

zaznaczmy granicę 

zawrócimy  
wtedy rozsądek i miłość zwycięży 
wpadając na siebie 

z odległych naszych światów 

Edytowane 14 Grudnia 2020 przez Gabrys (wyświetl historię edycji)

[duszka]

@Gabrys  Odbieram ten wiersz jako wyraz wiary w powrót zagubionej miłości, a więc tej podstawowej wiary w miłość... Piszesz o tym bez patosu, spokojnie, tak blisko człowieka i życia, dzięki czemu bardzo wiarygodnie... Wzruszający i jednoczesnie budujący wiersz. Pozdrawiam :)

 

 

Edytowane 14 Grudnia 2020 przez duszka (wyświetl historię edycji)