Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Alko-hol


Gość Franek K

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Miała raz pani z Leśnej Podkowy

Z małżonkiem problem alko-holowy.

Był on tak pijany.

Że padł ululany,

Więc HOLowała go do ALKOwy.

Opublikowano

@Annie

 

Ano można, ale myślę, że taka mogła być etymologia słowa alkohol - od holowania przez białogłowy ululanych mężów do alkowy :)

Opublikowano

@Artbook

 

Dzięki. Limeryk z założenia powinien być żartobliwy, frywolny i przewrotny.

 

Pozdrawiam. FK.

Opublikowano

Nie wiem @Johny czy ktoś już na to wpadł wcześniej, ale mnie się to wydało odkrywcze. Alko(wa) plus holowanie do niej pijanego chłopa.

 

Dzięki i pozdrawiam. F.K.

Opublikowano

@Franek K :) Dałem serduszko, bo świetna gra słów, taka jaką uwielbiam. Cały limeryk opowiada spójną historię, przy czym jest to historia z żartem. Moim zdaniem trudno coś takiego napisać, wiele limeryków wychodzi w taki sposób, że są kompletnie bez sensu, albo są tak bardzo sensowne, że aż nudne. Także za ten alchemiczny wyczyn który wywołał uśmiech serduszko jak najbardziej zasłużone :).

Opublikowano

@Johny

 

Łatwiej było na to wpaść :) Chciałem zrobić z tego fr(l)aszkę ;), ale wyszedł limeryk. I dobrze.

 

Dzięki za docenienie i pozdrawiam. F.K.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Natuskaa

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Buch!    Rach!   Ciach!   Maszyna  Czy strach?   I życie ukryte  Za zasłoną świadomości    Bo czas nie ma  Dla nikogo litości    Gdy pędzi za nieznanym 
    • MRÓWKI część trzecia Zacząłem się zastanawiać nad marnością ludzkiego ciała, ale szybko tego zaniechałem, myśli przekierowałem na inny tor tak adekwatny w mojej obecnej sytuacji. Podświadomie żałowałem, że rozbiłem namiot w tak niebezpiecznym miejscu, lecz teraz było już za późno na skorygowanie tej pozycji.  Mrówki coraz natarczywiej atakowały. W pewnej chwili zobaczyłem, że przez dolną część namiotu w lewym rogu wchodzą masy mrówek jak czująca krew krwiożercza banda małych wampirów.  Zdarzyły przegryźć mocne namiotowe płótno w 10 minut, to co dopiero ze mną będzie, wystarczy im 5 minut aby dokończyć krwiożerczego dzieła. Wtuliłem się w ten jeszcze cały róg namiotu i zdrętwiały ze strachu czekałem na tą straszną powolną śmierć.  Pierwsze mrówki już zaczęły mnie gryźć, opędzałem się jak mogłem najlepiej i wyłem z bólu. Było ich coraz więcej, wnętrze  namiotu zrobiło się czerwone jak zachodzące słońce od ich małych szkarłatnych ciałek. Nagle usłyszałem tuż nad namiotem, ale może się tylko przesłyszałem, warkot silnika, chyba śmigłowca. Wybiegłem z namiotu resztkami sił, cały pogryziony i zobaczyłem drabinkę, która piloci helikoptera zrzucili mi na ratunek. Był to patrol powietrzny strzegący lasów przed pożarami, etc. Chwyciłem się kurczowo drabinki jak tonący brzytwy, to była ostatnia szansa na wybawienie od tych małych potworków. NIe miałem już siły, aby wspiąć się wyżej. Tracąc z bólu przytomność czułem jeszcze, że jestem wciągany do śmigłowca przez pilotów. Tracąc resztki przytomności, usłyszałem jeszcze jak pilot meldował do bazy, że zauważyli na leśnej polanie masę czerwonych mrówek oblegających mały, jednoosobowy zielony namiot i właśnie uratowali turystę pół przytomnego i pogryzionego przez mrówki i zmierzają szybko jak tylko możliwe do najbliższego szpitala. Koniec   P.S. Odpowiadanko napisałem w Grudniu 1976 roku. Kontynuując mrówkowe przygody, następnym razem będzie to trochę inną historyjka zatytułowana: Bitwa Mrówek.
    • Ma Dag: odmawiam, a i wam Doga dam.        
    • Samo zło łzo mas.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...