-
Ostatnio w Warsztacie
-
mój kot nosi “s” na grzbiecie
milczy wiele mądrze drzemie
w oczach płoną mu no wiecie
dwie pochodnie takie plemięśni o myszkach i głaskaniu
mruczy przy tym niewybrednie
to wyciągnie jedną łapkę
to ją schowa znów pod siebieZaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
1
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 40 odpowiedzi
- 2 019 wyświetleń
-
- 31 odpowiedzi
- 479 wyświetleń
-
- 26 odpowiedzi
- 364 wyświetleń
-
- 26 odpowiedzi
- 385 wyświetleń
-
- 22 odpowiedzi
- 472 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Przez mariusz ziółkowski · Opublikowano
@Domysły Monika ... łezka się w oku kręci. Pozdrawiam.@egzegeta dokładnie tam, leżą Jachcice - piękny opis.@Jacek_Suchowicz nie sposób się nie zgodzić. Dziękuję za piękny wpis.@Nata_Kruk Jego śmiercią było poruszone całe środowisko sportowo - dziennikarskie. Dziękuję i pozdrawiam. -
Przez Leo Krzyszczyk-Podlaś · Opublikowano
mój kot nosi “s” na grzbiecie milczy wiele mądrze drzemie w oczach płoną mu no wiecie dwie pochodnie takie plemię śni o myszkach i głaskaniu mruczy przy tym niewybrednie to wyciągnie jedną łapkę to ją schowa znów pod siebieZaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
-
.thumb.jpg.2e7fdb49509bcaf7ac9931160c278aca.jpg)
Przez Dark_Apostle_ · Opublikowano
(samotność na pustkowiu od tej w tłumie różni się ciszą) bezdomna kobieta z martwym bochenkiem chleba w ramionach krzykiem ukrytym strudzona wsiadła do tramwaju jej obecność oznajmił cień nieustępliwy zachrypniętym głosem wyciszając wszystkie spojrzenia do szeptów rzucanych ukradkiem w podartej sukni na boso jawiła się jako pielgrzym który nie boi się piekła ani nieba bo odbył już ową drogę od płomienia do popiołów swej duszy mając już tylko przed sobą niczym niepokalaną samotność i w tej samotności była tak dosłowna i szczera że odważyłem się by spojrzeć jej w twarz tak zniszczoną że na jednym już tylko zawiasie by spojrzeć w jej oczy ani otwarte ani zamknięte dwa jeziora pełne śniętych łez niemogących już sprostać nawet rozpaczy pomiędzy nami nie padło żadne słowo tylko cisza a nie bez znaczenia ta cisza bo ani jej wymówić ani pominąć milczeniem jedynie wysłuchać nieledwie przez chwilę byliśmy jak dwa zwierciadła powtarzające w nieskończoność swoją samotność niezdolne aby pocieszyć się nawzajemZaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
-
-
Przez Jacek_Suchowicz · Opublikowano
ładne czy iść do gwiazd to iść donikąd ta teza chyba jest jakąś bzdurą gdzie domy nasze przystanią cichą wiatr deszcz i śnieg też mają urok ...
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się