Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

                  lato
                                 rockowo  

   gdy wieczór z upału tak dyszy
   że oczy nas pieką od ciepła
   wyciągam dwie dłonie do ciebie
   pójdziemy dziś razem do piekła

 

   tu diabeł nam zerwie odzienia
   obejmij mnie mocno za szyję
   siądziemy tu razem pod ścianą
   i nic nas już tu nie przeżyje

 

   oplotę cię dłońmi jak drzewo
   i ty mnie obejmij za szyję
   zły czart już nas zaraz zapędzi
   wprost tam gdzie to życie nie żyje

 

   falujesz jak flaga na wietrze
   napełniam cię szczęściem ustami
   i to co już w tobie półmieszka
   na zawsze zostanie tu z nami 

 

   kaleczysz zębami me wargi
   rękoma mnie ściskasz za szyję
   pulsują jak serce umarli
   i krzyczą że żyje on żyje

 

   płaczemy już razem tak bliscy
   nikt bardziej być razem nie może
   a to co dziś po nas zostanie
   pokochaj po kres drogi Boże 

 

   a to co dziś po nas zostanie
   pokochaj jak nas srogi Boże 

 

 

Edytowane przez Antoine W
dopisek (wyświetl historię edycji)
  • 8 miesięcy temu...
Opublikowano (edytowane)

@R.Loba to jest mój hołd, wielkiemu (dla mnie) poecie... nie wiem czy poznałeś, chodzi o Edwarda Stachurę którego piosenki miały może nie najlepsze (bo autorskie) pierwsze wykonanie, ale ich przesłanie jest piękne i ważne do dzisiaj, a wykonują je mali i wielcy artyści ;) nie każdy się odważy :P

nie boisz się? :)

myślę, że trochę udało mi się naśladować mistrza, znaczy tylko trochę styl, bo to nie moja liga w śpiewanej poezji - On jest najlepszy.

 

@Gosława nie śmiem oponować a nawet nie chcę... bo temat jest miły :)

Edytowane przez Antoine W
dopisek (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@Antoine W I raczej nie kupuj.Gitarę trzeba chwycić do ręki ,powinna się podobać być wygodna dla ciebie.

A teraz na zdjęciach wszystko jest ładne.Ja kupiłem dwie gitary przez internet jedną odesłałem bo była uszkodzona w drodze ,a drugą mam i nie mam do niej zastrzeżeń ale zbyt często po nią nie sięgam nie ciągnie mnie do niej.

A jeśli się zdecydujesz przez internet to w Thomanie dobrze pakują.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • nie dziękuj , bo na drugi raz nie dam :))
    • @Alicja_Wysocka to ja dziękuję:)     @Gosława Gosławo. Dziękuję Ci za tak trafny i pełen wyczucia komentarz. Masz rację – mentalnie wciąż jestem gdzieś pomiędzy dadaistyczną rewoltą a beatnikowym szeptem przy ognisku. W czasach nylonowych koszul i Radia Luxemburg, dżinsów noszonych do bólu, aż stawały się drugą skórą. W czasach, gdy słowo potrafiło rozcinać jak brzytwa, a wiersz był manifestem, nie "kontentem". Gdy artyści nie robili zdjęć swojego lunchu, tylko rzucali światu w twarz własne sumienie. To były czasy nonkonformizmu – piękne w swojej nieporadności, niebezpieczne w swojej wolności. Filmy, poezja, literatura – rodziły się z buntu, z głodu sensu, z wściekłości na system i z miłości do człowieka. A dziś? Dziś króluje zimny "piksel niebieskie oczko”. Świat patrzy, ale nie widzi. Ludzie nie czytają – ludzie przesuwają. Wiersz to tylko zakładka w przeglądarce. Następna. Następna. Następna. A przecież mogłoby być inaczej. Wyobrażam sobie mężczyznę pochylonego nad twarzą kobiety. Ich usta spotykają się nie dlatego, że telefon się wygasił, tylko dlatego, że serca zadrżały. Pocałunek z miłości – nie z algorytmu. Chwila, której nie da się przesunąć palcem. Czekam na rewolucję. Intelektualną, cielesną, duchową. Ale coraz częściej czuję, że bunt stał się memem, a wolność – funkcją premium. I może właśnie dlatego poezja musi być dziś jak nóż. Ostry, błyszczący, gotowy przeciąć ciszę. Bo kto milczy – ten umiera w wersji cichej. A ja chcę krzyczeć, dopóki jeszcze ktoś słyszy. Jeżeli tak się nie stanie, zgniecie nas sztuczna inteligencja. Nie będzie naszych wierszy. Będą wiersze z AI. I konkursy -- który generator sprawniejszy, szybszy, genialniejszy.     Chciałbym wrócić do czasów swojej młodości ale.....dzisiaj to już możliwe tylko wierszami.   Bardzo Gosławo dziękuję.       @Leszczym bardzo dziękuję za "podzielam powyższą opinię". To dla mnie ważna sprawa :)
    • @Łukasz Jasiński @Łukasz JasińskiŁukaszu ,ufam , że  masz rację. Sylabotoniczność ? Trudno mi to wymówić . Jestem prostaczkom w śród osób którzy o poezji coś wiedzą i ją tworzą. Piszę, gdy wzbiorą uczucia .   Ważniejsza jest dla mnie treść niż forma. Cieszą mnie jednak konstruktywne podpowiedzi. Za które dziękuję. Za kilka godzin podzielę się z wami jeszcze jednym utworem który dzisiaj napisałem . Jestem ciekawy opinii. I tu chyba moja przygoda z tym portalem się skończy.    Dziękuję ;)    
    • On, ona, ono... A - no, no!    
    • Tag, a... - i na podwórko krów, do pani, agat.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...